modlitwa

Pozbierałam winogrona i jabłka. Winogrona są marne ale mają  intensywny słodko-kwaśny smak. Lubię jeść je prosto z gałęzi. Przy okazji zbioru przycięłam dość mocno pędy. Posadzone jest po naszej stronie ale  nic sobie z tego nie robi i woli rosnąć u sąsiada,  który na szczęście nie ma nic przeciwko temu.

Na półce odkryłam zapomniane cebule tulipanów i hiacyntów, posadziłam je. 

Nie wiadomo kiedy zrobiła się dwunasta i przyjechał Krzysiek. W środy nie stoi na Kleparzu tylko jeździ za towarem i do różnych miejsc, gdzie trzeba załatwiać sprawy utrudniające zwykłemu człowiekowi życie. Dziś musiał podjechać z autem do przeglądu, po drodze zawiózł dzieciom trochę owoców.

Rozpakowałam zakupy i zaczęłam szykować  sadzenie malin. Krzysiek wrócił. W ciągu paru minut zebrał darń i wykopał odpowiedni rów. Wyłożył spód kompostem a ja tymczasem przygotowywałam sadzonki. Potem sadziliśmy je a kiedy wyprostowałam grzbiet, z dumą popatrzyłam na szpaler roślin i westchnęłam – mam nadzieję, że nasze wnuki nie będą uczulone na maliny.

Poszłam do domu gotować obiad a on został na zewnątrz, miał jeszcze mnóstwo roboty, do której ja nie mam sił.

Dobrze się pracuje we dwoje. Pomyślałam o kobietach, które muszą radzić sobie ze wszystkim same. O mężczyznach, którzy nie mają do kogo wracać po pracy.  O tacie, który ma dziś operację. Boże, nie pozwól, by go bolało.