znów o tych kwiatkach

pierwiosnki z Widoku

 Rośliny mogą być pamiątkami. Te pierwiosnki rosły między chodnikiem a ogrodzeniem domu teściów. Teściowie bardzo dbali o wygląd posesji i nawet na takim wąskim skrawku posadzone były kwiaty. Dostałam kilka kępek na rozsadę i co kilka lat przenosiłam je w inne miejsce bo u nas ciągle były wykopy i  remonty. Zawsze przyjmują się choć przeszły ciężką szkołę, trzeba pamiętać, że mieliśmy dwa psy wolno biegające (one nie biegały wolno, o, nie, biegały i ryły po całej posesji) i czasem pies zakopywał sobie porcję jedzenia dokładnie w środku kwiatowej rabatki.

Jesienią dostałam od Marty ładnie zapakowane i podpisane nasiona, właśnie posiałam i znów będzie – te kwiatki są od dziewczyny z bloga. Czyli żywa pamiątka od żywego człowieka, nie żaden wirtual.

tulipany ulubione

 W domu teściów dawno już mieszka ktoś inny i nie ma ani śladu po kwiatuszkach a u nas co roku odrastają i co roku mówię do męża, który usiłuje  coś psuć i w tym celu kopie transzeje wszerz i wzdłuż– tu nie kop bo tu rośnie piwonia od babci, jak ją uszkodzisz to nie wiem co ci zrobię.

Ma chłop na wiosnę jakieś ataki i przymus rycia szpadlem w ziemi.  Jak uprawialiśmy warzywa to skrzętnie z tego korzystałam bo nie trzeba było pługa czy innych bron, a właśnie, czy ja już opisywałam, jak Renata orała krową a brat orał Renatą? Nie pamiętam a nie chcę powtarzać tych okrutnych historii więc będzie dalej o tych kwiatkach.

Dawniej się tymi kwiatkami strasznie przejmowałam i trzymałam się terminu siewu, nawoziłam, plewiłam i podwiązywałam a teraz to oj tam oj tam, niech sobie same radzą, co urośnie to będzie a jak nie to nie robi łaski.

Sianie i sadzenie sprawia mi ogromną radość, moja przyjaciółka kiedyś złapała mnie na zaglądaniu do ziemi, czy się ukorzeniły mieczyki. Przecież  wiem, że się tego nie robi tak samo, jak nie zagląda się co 10 minut do piekarnika, czy chleb już upieczony. Ale nie mogłam się powstrzymać.

żonkile uciekły spod łopaty

I tak, jak nie lubię rozstawać się z książką, tak samo nie lubię ścinać kwiatów. Tak mi niemiło podchodzić z sekatorem, zawsze je przepraszam. Tulipanów i narcyzów nie ścinam, wolę sobie kupić bukiet na stół a te moje niech sobie rosną.

Właśnie, w tym roku Krzysiek atak kopania miał już jesienią i zepsuł mi najpiękniejsze żonkile.  Te są cudem odratowane.