bzik, czyli nie bądź cudakiem

Kiedy przyjeżdża do mnie jedna z sióstr, bezceremonialnie zagląda do kosmetyków zalegających szafki i kosmetyczki i śmiejąc się na cały dom pyta – nie boisz się, że ci to wybuchnie? Po czym wysypuje wszystko na kupkę, przynosi kosz i robi mi porządek w kosmetykach. (Tu prywatny apel – tak dawno Cię nie było, że strach dotykać nie tylko kosmetyczki ale i szafki w łazience, niedługo wylecimy w powietrze). Cierpliwie temperuje kredki (malujesz tym oczy czy  jajka do święcenia?) wącha perfumy (to przestali produkować w latach dziewięćdziesiątych ale jak lubisz to trzymaj) na końcu myje pędzelki, gąbki, pierze kosmetyczki, czyści lusterka i puderniczki. Uwielbiam te jej porządki.

 Mam bzika na punkcie pościeli, ręczników i piżam. Najchętniej zmieniałabym codziennie i najlepiej, żeby były wyłącznie białe a bajzel w kosmetyczce mi nie przeszkadza.

Kolega  prasuje odzież rano. Uważa, że jeśli koszula wisi w szafie, to nie jest tak do końca świeża, dlatego woli wstać godzinę wcześniej i prasować na bieżąco. Prasowanie bardzo lubi, traktuje żelazkiem prawie wszystko i jest w tym mistrzem. Nie podaję adresu, nic z tego, drogie dziewczyny, kolega jest zajęty.

Z jedzeniem to już bywa istny cyrk. Znam człowieka, który mięso zjada zawsze na końcu, albo takiego, który lubi rosół z makaronem ale rosół zjada a makaron zostawia bo makaronu nie lubi, samego rosołu też nie lubi, musi mieć na talerzu i jedno i drugie.

Temat zastępczy bo piszę od paru dni o oszustwach i co napiszę, to kasuję. Może jutro się odważę.