gorzko

Tekst skopiowany z "za-wzięcie za-żarcie", dotyczy wyłącznie blogów.

Znów przegapiłam blogową rocznicę ale przecież jest archiwum to można zobaczyć, tylko po co? Ja to nawet rocznicy ślubu nie pamiętam, nie przywiązuję wagi do takich rzeczy. Świętuję jak koty, cały czas.

Porównałam blog do  małżeństwa to kontynuuję.  Na początku była wielka fascynacja, dbałość i pieszczoty bezustanne. Kwiaty, obiadki, prezenty, komplementy.  Mieliśmy wielu znajomych  i codziennie ich przybywało. Staliśmy się popularni, odnosiliśmy sukcesy, jednym słowem – byliśmy na dorobku.

Coraz więcej osób chciało u nas bywać i nie zawsze byli to mili goście. Zaczęły się kłótnie, on sprawiał mi coraz więcej kłopotów i utrudniał mi życie, często płakałam, nie mogłam spać po nocach, awantury kończyły się interwencją policji, do tego  nasz dom był w bezustannym remoncie i wiele razy nie miałam  się gdzie podziać nawet, gdy padało mi na głowę.

Wreszcie odeszłam, och, przyznam się, odeszłam do innego. Od początku było mi z nim o niebo lepiej, był przyjazny, miły, dbał o mnie i nie pozwalał mnie obrażać.

Bałam się samotności ale bardzo szybko okazało się, że Ci, którzy przychodzili bezinteresownie, z sympatii, zrozumieli decyzję i szybko odnaleźli mnie w nowym miejscu. 

Wreszcie, gdy dom został wyremontowany, były chciał do mnie wrócić zapewniając, że jest lepszy, przeszedł metamorfozę i odtąd nie będzie sprawiał kłopotów. Kłamał. A poza tym..

Za późno, już go nie kocham.