nie jest dobrze, czyli znów o tym Waldemarze

 Powinnam poskładać do kupy opowieści o tych narwańcach z Huty ale zanim to zrobię, napiszę nowym czytelnikom krótkie streszczenie, aby mniej więcej wiedzieli, o co chodzi.

Blondyna i  rachmistrz Waldemar poznali się przy okazji majowego spisu i zakochali się w sobie od pierwszego spisywania. Blondyna, czyli Iwona, uciekła od męża swego rogatego motorniczego i zamieszkali wraz z Waldemarem w Krynicy, gdzie prowadzą życie pełne miłości i namiętności. Czasem odwiedza ich  Pani Emerytka - mało używana dziewica, o której chyba za często piszę. 

Iwona pracuje w pensjonacie i w weekendy pracy ma najwięcej. Tymczasem w zimowym sezonie odzywają się niespodziewanie różni znajomi Waldemara  wpraszając się na nocleg. Zawsze to taniej kupić butelkę wódki czy sześciopak piwa i przenocować u kolegi niż płacić za kwaterę. Dawniej  mieszkali w tej ciemnej i zimnej norze na Pułaskiego to mieli wymówkę, ale teraz wynajmują dwupokojowe mieszkanie w bloku więc głupio im odmawiać.

Koledzy przyjeżdżają  przeważnie w sobotę, idą na stok i wracają wieczorem. A teraz w ferie to już prawdziwa apokalipsa bo nawet jakby Iwona była mega-gościnna to i tak nie da rady ze wszystkim i beczeć się jej chce, kiedy musi  rano omijać śpiących na podłodze ludzi. Tak tak, przyjeżdżają z własną karimatą i śpiworem, aby jak mówią – nie robić kłopotu.

Ale i tak lodówka jest bezustannie spustoszona, na suszarce wiszą cudze rzeczy, w łazience  ciągle brakuje papieru a o sprzątaniu to nawet nie ma o mówić.

Tej soboty jednak miarka się przebrała. Iwona musiała wstać o piątej rano do pracy a tymczasem w dużym pokoju trwała impreza na całego. Waldemar pił razem z kolegami i choć była już druga w nocy, nie zamierzali się uciszyć. Iwona prosiła raz i drugi aż wreszcie zmęczona i rozdrażniona zagroziła, że wywali całe towarzystwo łącznie z Waldemarem na śnieg z gołymi dupami! Co prawda towarzystwo nie było nagie, ale chodziło o to, że nie da im czasu na pozbieranie rzeczy.  Zapowiedziała również, że jak wróci z pracy, to dom ma być posprzątany i nie chce widzieć ani gości, ani śladu po nich.

Rano spali pokotem jak w jakim schronisku a ona wyszła. Potem, jakoś koło dziesiątej , zaczęli się ruszać. Ktoś szukał kawy i strącił z blatu cukierniczkę, skorupy wraz z cukrem rozsypały się po kafelkach.

- Waldi, co ta twoja stara taka nerwowa, weź ją zacznij wychowywać – jeden z gości przypomniał sobie nocną awanturę.

Waldemar stał w drzwiach sypialni i rozglądał się wokół jeszcze nie całkiem przytomnym wzrokiem. Stos brudnych naczyń, kłęby odzieży, śpiwory, puszki po piwie i butelki po wódce – melina, najprawdziwsza melina – konkubent, czyli on, pije,  konkubina w pracy a po pracy sprząta, żegnaj miłości, witaj patologio!

Nie będę tu zamieszczać wszystkich słów użytych w tej koleżeńskiej rozmowie. W każdym razie Waldemar wyrzucił kolegów z domu żegnając ich słowami a h..wam w d.. co znaczy – hiacynt wam w dłoń.

Ale Iwona o tym nie wie i cały dzień w pracy płacze.