lista prezentów

Nie bardzo przejmujemy się świątecznymi prezentami. Większe znaczenie ma u nas prezent imieninowy czy urodzinowy a pod choinką to nawet nie musi być nic, choć raz jak nie było dla mnie  nic to mi dziecko kochane zawinęło kawał swej czekolady i wmówiło, że nie zauważyliśmy prezentu dla mnie bo był bardzo głęboko schowany.

Dajemy sobie  prezenty bez okazji. Kiedy robiłam wielkie przyjęcia wigilijne, nie mogło się obejść bez sterty pakunków pod choinką bo każdy czuł się zobowiązany ale teraz, gdy sobie odpuściłam, najbardziej zależy nam na wspólnie spędzonym czasie i te szczęśliwe chwile łapię. 

W moim rodzinnym domu dzieci dostawały prezenty 6 grudnia a dorośli chyba wcale, nie bardzo lubiłam ten dzień bo przychodził taki wioskowy gawędziarz przebrany za Mikołaja a wraz z nim diabeł którego się panicznie boję całe życie i anioł, ale anioł wyglądał jak gęś i nie budził zaufania. Mikołaj był hałaśliwy i wrzeszczał na dzieci, każąc im mówić modlitwy, dostawaliśmy w paczkach rajstopy, czapki i jakieś słodycze ale nic, co mogłabym zapamiętać. Bardziej pamiętam tego Klimka z pastorałem i strach, że mnie nim zbije.

Najpiękniejszy moment przeżyłam mając chyba z pięć lat.   Obudziłam się rano, te grudniowe poranki były wówczas dla mnie najmilsze.  Starsze dzieci już musiały wstawać do szkoły a ja sobie mogłam jeszcze poleżeć pod pierzyną, choć miałam wówczas fazę strasznego buntu bo ja chciałam iść z nimi i często byłam uszykowana najwcześniej ze wszystkich. Jeszcze byłam najmłodsza i wszyscy cierpliwie znosili moje pomysły a nawet raz czy dwa któraś siostra do szkoły mnie zabrała, wcale się nie różniłam od innych dzieci bo czytać i pisać umiałam.

Ale nie o tym miało być tylko o Mikołaju. Obudziłam się rano, z kuchni dobiegał trzask płonącego pod blachą drewna, od pieca rozchodziło się ciepło. Usiadłam na łóżku i pierwsza myśl - trzeba zajrzeć pod poduszkę bo może był Mikołaj. Obróciłam się i zobaczyłam go. Siedział w kącie łóżka oparty o drewniany zatyłek. Powinno chyba brzmieć "zagłówek". Mały, niebieski, pluszowy miś z czarnymi oczkami. Jaki śliczny, jeju jeju nigdy w życiu nie widziałam już potem żadnego takiego misia.  Nie szukałam już słodyczy  pod poduszką tylko ściskałam tego misia jak skarb największy a potem poleciałam pokazać go do babci i do mamy i dziadkowi. No i moje siostry całe życie mi wypominają - bo my nie miały żadnych zabawek a tyś miała misia! Kiedyś napiszę dlaczego nie miałyśmy żadnych zabawek.

I do brzegu! W tym roku na naszej lodówce zawisła godna pożałowania lista, na której można napisać co się chce dostać pod choinkę. Rodzaj listu do Mikołaja. Obawiam się, że nic z tego nie wyjdzie choć czasu jest dużo to może kogoś z nas poniesie fantazja. Jak chcecie to możecie dopisywać się do listy pamiętając, że to jest list do Mikołaja, nie do mnie!