dobry dzień

W naszym wioskowym autobusie wreszcie zainstalowano automaty biletowe. Dotychczas kupowaliśmy bilety u kierowcy, co wiązało się z koniecznością posiadania odliczonej kwoty. Nie wiem, jak Wy, ale mnie się prawie nigdy nie udaje za pierwszym razem skorzystać prawidłowo z nowego urządzenia. Bo na przykład taki wpłatomat – weź i wrzuć do dziury dziesięć tysięcy! A jak zeżre? Chyba by mnie jasny szlag na miejscu trafił – dzwoń na infolinię czy coś! A dziesięć tysięcy zeżarte!

Najgorszy jest pierwszy raz. Ale nie o mnie mam pisać. Zaobserwowałam dziś bowiem miłą scenę i o niej będzie. Do autobusu wsiadł starszy mężczyzna i stanął bezradnie koło automatu. W pojeździe siedziało kilka pań w średnim wieku i młody chłopak - kaptur na głowie, słuchawki, przymknięte oczy. Starszy człowiek rozejrzał się i już bez wahania podszedł do tego chłopca prosząc go o pomoc przy kupieniu biletu. Ten zerwał się, sprawnie zrobił co należało, spytał, czy skasować bilet, skasował i wręczył temu panu. Oczywiście napiszę jak zwykle – bo u nas są dobre dzieci, a co!

A teraz będzie troszkę tłumaczenia skierowanego do młodych ludzi. Nie każdy w średnim wieku i starszy jest niepozbierany i ograniczony intelektualnie i nie potrafi sobie kupić głupiego biletu w automacie. Czasem rzeczywiście tak jest, ale częściej jest to jeszcze bardziej skomplikowane niż się wydaje.

Bo tak – trzeba to robić w czasie ruszenia autobusu i jazdy. Czyli trzymać się i balansować, aby nikogo nie potrącić, wybrać odpowiednią opcję, wrzucić pieniądze, odebrać resztę i bilet. Jeśli człowiek używa okularów do czytania to już sobie nie poradzi tylko musi ich poszukać. Bo na wszelki wypadek trzeba sprawdzić, czy się kupiło dobry bilet.

Trzymanie się jedną ręką i jednoczesne wykonywanie czynności związanych z obsługą automatu dla mnie na przykład jest trudne z kilku powodów – jak autobus szarpnie albo podskoczy to mnie tak dźgnie w kręgosłupie, że się nie wyprostuję. Jak się o coś opieram i trzymam to daję radę. Starsi ludzie często cierpią na tego rodzaju schorzenia, młodsi zresztą również.

Dlatego w imieniu tych wszystkich nieporadnych i niepozbieranych bardzo dziękuję młodym sympatycznym ludziom za pomoc.

P.S. Tym, co nie wierzą, że można załatwić szybko i legalnie skierowanie na rehabilitację sanatoryjną melduję, że moje skierowanie dziś wylądowało na dzienniku podawczym.