i co to będzie?

Mój błąd, a właściwie Krzyśka. Bo jak się takie stworzenie chce zagnieździć to trzeba wyganiać. Czyli właściwie co robić? Krzyczeć, bić? By mi ręka z miejsca uschła. 

Byłam w domu a Krzysiek w garażu, kiedy to czarne przybiegło i zaczęło ocierać się o nogi. Krzysiek myślał, że to Megusia sąsiadowa. Latała za nim od piwnicy do garażu - on nosił towar a to biegało cały czas pod nogami. To gadał do niej jak się gada  do kota, czyli co tam słychać dobrego i co się zrobiła taka miła i grzeczna, zawsze przychodziła i tylko patrzyła co by tu zepsuć i gdzie jest ten ciamajda do bicia a teraz mruczy i się mizia do nóg, chce coś czy co?

Przyszedł do domu i mi mówi, że koty się odmieniły, Zbójca nie bije Megusi a ona nie bije Kiciulka, przeciwnie, dała się wziąć na ręce i wygłaskać, i mruczy, sama słodycz nie ta wścieklizna co była.  

Dziwne, bardzo dziwne, musiałam to sprawdzić.

Gdzie ją masz? - spytałam podejrzliwie, węsząc podstęp, bo najłatwiej mnie wywabić z domu z powodu kota.   Kiciulek siedział koło Ukaszowego auta, Zbójca przy siatce a małej już nie było. Pewnie poszła do domu, i bardzo dobrze, tu jest za blisko drogi, jeszcze wpadnie pod auto jak się tu będą bawić.

Już wracałam do domu gdy mnie coś tknęło. Nie pytajcie co to jest, po prostu wróciłam pod drzwi garażu wiedząc, że tam jest zamknięty kot. Był, Krzysiek go zamknął przez nieuwagę. Nie dziwcie się, czarny kot w nocy jest niewidoczny a on chodził tam i z powrotem.

Ojeju jeju jak się ten kotek ucieszył, co prawda nie odpowiedział na zasadnicze pytanie, które zadaję każdemu obcemu kotu (a czyj ty jesteś) tylko.. pognał po schodach prosto do domu. Naszego!

Od razu wiedziałam, że to nie jest Megusia. Megi u nas nigdy nie je, chyba należy do tych wybrednych kotek, które lizną czegoś odrobinę z widocznym wstrętem ale generalnie trzeba prosić i namawiać, aby się nie zagłodziła. Ponoć są takie koty, mnie się nie trafił żaden. Na szczęście, bo ja mam zasadę - nie to nie - wio na pole! 

Ale do brzegu. Małe czarne pojadło i rzuciło się na mnie jakby odnalazło zgubioną przed laty mamusię. Czułości, przytulanie, mruczenie wniebogłosy, zachwyt - ach ach jakże jesteś piękna, ciepła i przytulna - tłumaczę z kociego bo nie wszyscy znają koci język. Tak mi mówił i ja mu uwierzyłam, bo czemu mam nie wierzyć, skoro tak mówi to tak jest, o! Mimo tego wytłumaczyłam, że miło go było gościć ale w domu już tam z pewnością na niego czekają i się martwią, czas więc się żegnać i wracać. 

Wzięłam na ręce, wyniosłam za bramę - był w domu szybciej niż ja. Nie wpuściłam za drzwi licząc, że Zbójca ma większą siłę przekonywania. 

Wlazł do kociej budki, w której czasem nocuje Zbójca i spał tam całą noc. Rano wbiegł do miski wraz z Kiciulkiem. Zbójca się nie pokazał wcale ale to nic nowego.  

Wczoraj wieczorem  przybłąkał się czarny, zdrowy (uszy i oczy czyste) kilkumiesięczny kocurek. Na brzuszku ma białą, trójkątną łatkę.   Właścicielu, przyjdź po niego, ja go nie mogę zatrzymać!