na zakupy

To jak ludzie robili zakupy, gdy w niedzielę sklepy były pozamykane? – padło pytanie, gdy staliśmy w kolejce do kasy w jednym z sieciowych marketów. Bo od dawna już robimy zakupy raz w tygodniu, jest dużo wygodniej, szybciej, wszystko w jednym miejscu, nie trzeba nosić, prosić ekspedientki, wrzuca się wszystko do wózka, jedzie do kasy, potem do bagażnika i do domu.

Zajrzałam do naszego wózka i beztrosko stwierdziłam – nie robili, przecież  rzeczy które dziś kupujemy, tak naprawdę nie są nam potrzebne i można się bez nich obejść.

Proszek do prania – kupowało się w najbliższym sklepie, było dwa albo trzy rodzaje proszku i brało się, jaki był. Ixi, E, a do prania dziecięcych ciuszków Cypisek. Dlaczego miałabym po proszek do prania chodzić w niedzielę?

W naszym wózku obok proszku był jeszcze płyn zmiękczający i odplamiacz,  sól do zmywarki i nabłyszczacz – nie ma co komentować. Kostka i płyn do mycia wc, mleczko do mycia wanny, nawilżane chusteczki do sprzątania i papierowe ręczniki. Skoro już jesteśmy w łazience to nie wiem jak Wam, ale mnie bezustannie brakuje miejsca, choć należę do osób, które używają bardzo niewielu kosmetyków. Ale i tak mam kilka rodzajów szamponów, płyn do kąpieli, żel pod prysznic, piling, przybory do mycia zębów, przybory do golenia, kremy, balsamy, a  wszystko to podzielone na damskie i męskie i wszystko to sypie się z półek. Jeszcze pod umywalką kilka rodzajów podpasek, tampony, waciki, patyczki higieniczne i papier toaletowy. 

A pamiętam łazienkę, w której było mydło, płyn do kąpieli o zapachu leśnym (a może to był płyn do mycia wc, o jasny gwint!) szampon familijny albo rumiankowy w szklanej butelce, mydełko zielone jabłuszko albo Fa, pasta do zębów jedna dla wszystkich domowników, wata i papier toaletowy.  To można było kupić w sklepie byle kiedy lub kiedy było, nikt by po to nie szedł w niedzielę.

Żywność – nie ma się co żalić ani chwalić, ale kto nie kupił chleba w sobotę rano to zostawał na niedzielę bez pieczywa, koło dziesiątej rano w sobotę w żadnym sklepie pieczywa już nie było.  

Przejdźmy do luksusów. Ser biały – było trzy rodzaje, ha! Tłusty, półtłusty i chudy.  Twarożki homogenizowane – trzy rodzaje – naturalny, owocowy i waniliowy. Ser żółty – jeden był jak był – nazywał się ser żółty i koniec. Teraz  spędzam 20 minut przy stoisku z serami bo to moje ulubione pożywienie.

Wędliny i mięso – jedliśmy ich bardzo niewiele, nawet nie dlatego, że były na kartki. Były tłuste, słone i niesmaczne, podrobów, pasztetowych i salcesonów nie cierpię a to wówczas królowało w sklepach.  Co jedliśmy? Mam wrażenie, ze jedliśmy wszystkiego mniej niż teraz.

To co robiliśmy rano w niedzielę? Spaliśmy do dziesiątej a potem w łóżku oglądaliśmy disco relax!

Jakie to szczęście, że doczekałam życia w przyzwoitych warunkach, że nie muszę już prać w wirnikowej pralce, zmywać naczyń ręcznie i szorować wanny czyścikiem, od którego robiły mi się na dłoniach rany. Jakie to szczęście, że mogę iść do sklepu i zrobić zakupy wtedy, kiedy mam czas i wtedy, kiedy chcę. Muszę tylko od nowa nauczyć się wybierać to, co naprawdę  potrzebne.

Widziałam niedawno zabawną wywieszkę informującą o godzinach otwarcia sklepu.

Pon – piątek od 8 do 20

Sobota od 8 do 16

Niedziela – idźcie do kościoła!