jedna krew

- Tomek a czemu ty się ożeniłeś z Renatą?

 Bo zaszła w ciążę, proste – odpowiadał Tomek wzruszając ramionami.

Renata z dumą nosiła na palcu obrączkę bo nie ma się co czarować, w tych czasach zaprowadzić faceta do ołtarza to wyczyn nie lada jaki. Nawet ciąża nie jest dostatecznym argumentem a Renacie się udało. Był i panieński wieczór, było wesele do rana, porządne  poprawiny - imprezy, na których nie mogło się obyć bez piwka, bez drinków, bez szampana.

Piła niewiele, nie to, co wcześniej, miała przecież świadomość , że coś tam się może porobić dziecku, nie była aż tak głupia, żeby tego nie wiedzieć. Poza tym za każdym razem, gdy wypiła drinka z wódki, strasznie rzygała, to zniechęcało ją skutecznie i odrzucało od drinków, wolała więc piwo albo martini.

Co się dziwicie, wszystkie dziewczyny teraz piją, facet jak pije to się nikt nie dziwi a dziewczyna nie może bo ją zaraz wytykają palcami.

 Pod drzwiami gabinetu ginekologa opowiadały sobie z dziewczynami, na co mają chęć i najczęściej wychodziło, że na piwko, na kieliszek wina albo na jakiś likierek. Renata najchętniej piła piwo i od tego zaczęły się jej kłótnie z teściową. Bo matka Tomka zwróciła jej uwagę, że w ciąży nie powinna pić alkoholu wcale. To tak, jakby ten maluch pił razem z tobą, macie jedną krew – powiedziała ze smutkiem, widząc, jak Renia pociąga solidnego łyka z puszki.

- Piwo ma mnóstwo witamin i czyści nerki, przecież ja się nie upijam – żaliła się potem do Tomka Renata. Co się miał kłócić z kobietą w ciąży, ona i tak wiedziała lepiej. Siedziała w domu na zwolnieniu, nudziła się, odwiedzały ją koleżanki i one przecież w ciąży nie były więc napić się mogły a teściowej nic do tego.

Tomek opowiada o tamtym czasie dość niechętnie bo sam już nie wie, czy nie lepiej było rozgonić to całe towarzystwo i twardo powiedzieć – nie ma picia w ciąży. Ale teraz jest już za późno.

Adrianek urodził się malutki i nie był podobny do żadnego z rodziców. Czasem już kilkumiesięczne niemowlęta  mają twarz taty albo mamy, oczywiście z dzieciństwa, a ten chłopczyk wyglądał inaczej. Miał szeroko rozstawione oczy, płaską twarz, krótki, zadarty nos, był jakiś taki inny. Często płakał, trzeba było przy nim chodzić na palcach bo się zaraz zrywał, mało jadł, mało spał.

Renata z początku karmiła piersią ale miała z tym kłopoty bo dziecko nie chciało jeść i marudziło, kiedy zaś dostawało butelkę, jadło więcej i było spokojniejsze. Tu znów była kłótnia o alkohol, bo to chyba jasne, że alkohol jest we krwi a nie w mleku to nie ma się co czepiać o piwo czy drinka, ale jednak Tomek się czepiał a ta jego mamusia jeszcze bardziej. Znów usiłowała wstrząsnąć Renatą.

- Czy dałabyś Adriankowi napić się piwa? Przecież to jest to samo, on je pije razem z pokarmem, jego wątroba sobie z tym nie poradzi! – biadoliła.

Nie to nie, nie jestem mleczarnią, nareszcie będę mogła się urwać choć na chwilę od tego ssaka – pomyślała ale z drugiej strony żal jej było tych chwil, gdy mały przytulony do jej boku posapywał i mruczał, zaciskając i prostując paluszki. Pokarmu miała pod dostatkiem i wystarczyło odciągnąć go i schować do lodówki, a potem spokojnie spędzić wieczór przy drinku czy dwóch. To było całkiem niezłe rozwiązanie.

Jesień była piękna i Renata całe popołudnia spędzała w parku wraz z innymi matkami. Tego dnia były urodziny Żanety. Dzieci spały w wózkach na świeżym powietrzu a dziewczyny postanowiły uczcić w plenerze urodziny koleżanki. Jedna przyniosła muffinki, druga placek z jabłkami, wypiły po piwie czy dwóch i rozeszły się.

Renata nie była pijana. To był wypadek. Nie wie, jak to się stało, że Adrian wypadł jej z wózka, to był moment, śpieszyła się bo był głodny a odciągnięte mleko czekało w lodówce. Jej koleżanki bronią jej zaciekle -  która matka nie napiła się w czasie ciąży albo podczas karmienia, niech pierwsza rzuci kamieniem.

Tomek, a czemu rozwodzisz  się z Renatą?