napisałam na onecie

Napisałam na onecie ale na tamten blog już mało kto zagląda a może się komu przyda.

Widzę na onetowskich blogach poruszenie spowodowane zmianami w portalu. Wypowiem się na ten temat prosząc Was, abyście pamiętali – nikogo nie pouczam, chcę się tylko podzielić doświadczeniem.

Trzeba sobie powiedzieć – coś się skończyło i tam, gdzie w grę wchodzą ogromne pieniądze, nie ma miejsca na sentymenty. W zeszłym roku na Blog Forum Gdańsk ze zdumieniem stwierdziłam, że nie ma w takim ważnym miejscu blogów z Onetu. Potem z jeszcze większym zdumieniem stwierdziłam, że mojego bloga nikt nie zna, a ja w swej naiwności myślałam, mając wówczas chyba z pięć milionów odsłon,  że w blogowym świecie to coś znaczy.

Nic to nie znaczy bo te wejścia zostały nakręcone wchodzeniem czytelników z pierwszej strony. Ten rodzaj promocji bardzo mi się jednak przydał przy systematycznej pracy na blogu, bo zdarza się, że czytelnik zainteresowany artykułem przyjdzie jeszcze raz lub zajrzy w archiwum. Gdybym jednak nie pisała systematycznie, nie utrzymywała kontaktu z czytelnikami i pisała nieciekawie, nic by z tej popularności nie było.

Ranking opiera się na tych właśnie  wejściach, dlatego pierwsza dziesiątka to blogi promowane na pierwszej stronie oraz blogi polityczne. Mówię tu o kategorii „dla wszystkich”. Można się jeszcze pokusić o częste publikowanie notek, ale tak naprawdę liczy się przecież ilość aktywnych czytelników, czyli takich, którzy wracają, czytają  i komentują a sami wiecie, jak to z tym jest.

Moje osobiste doświadczenia z Onetem są dość skomplikowane, napiszę więc tylko o tym, co dotyczy nas wszystkich. Blogerzy czują się oszukani, lekceważeni a nawet poniżeni. Przykro mi to mówić, ale nie tylko portal tak nas traktuje, pokażcie mi miejsce, gdzie zjawisko blogowania jest traktowane poważnie. Ani to twórczość, ani to działalność zarobkowa.

Trudności w edycji są tu ogromne. Znikają notki, znikają komentarze, cały blog znika albo jest tylko nagłówek. Portal przenosi nas czy tego chcemy czy nie na wordpress, obiecując tam lepsze warunki. Mówię za siebie – kilka lat współpracowałam z lokalną gazetą, wysyłając do nich teksty. Kiedy dostałam hasło z możliwością współredagowania, moja praca się skończyła bo sobie nie radzę, bojąc się, że coś im skasuję, nie opublikuję tak, jak trzeba, nie będę umiała poprawić.

Może wydaje się to śmieszne, ale proszę mi wierzyć, dla wielu blogerów, którzy nigdy w życiu nie mieli zajęć z informatyki, zmiany  techniczne są nie o przejścia. Mam porównanie wordpressa z bloggerem. Na tym drugim radzę sobie bez problemu.

Jeśli komuś udało się zgromadzić wokół siebie grono czytelników, jeśli pisanie sprawia mu radość, niech się nie ogląda na te rankingi, gwiazdki, polecania, niech pisze, czytelnicy nie odejdą dlatego, że zmienił portal, przeciwnie, gdy zobaczą, że blog nie jest oblepiony reklamami, że nie ma na nim kłótni, śmieci, przepychanek, a komentowanie jest łatwe, ucieszą się i podadzą link znajomym, bo miło jest odwiedzać przyjazne miejsca.