przychodzi baba do banku

Urszula się roześmieje na głos i powie – to nie do uwierzenia!

Weszłam do środka i chciałam uciekać bo wyglądało, że jest napad. Przy biurkach spokój ale przy kasie dzikie wrzaski i zamieszanie. Pomyślałam sobie – nareszcie będę miała o czym pisać, ha! Nie uciekłam więc tylko siadłam na sofie czekając, aż zaczną strzelać albo mnie ktoś z obsługi zauważy. Na szczęście  napadu nie było tylko w przedsionku zepsuł się bankomat i ludzie usiłowali odzyskać swoje pieniądze i karty.

Zauważył mnie  pan, zaprosił, dowód na biurko i do dzieła. Pieniądze mi proszę przelać do innego banku, i co pan mi proponuje – zostawić tu końcówkę czy zamykamy? Pan spojrzał na mnie pełen oburzenia i krzyknął – ale przecież pani się to konto nie opłaca, zamykać, likwidować, nie ma się co zastanawiać!

Mam nadzieję, żaden szef tego nie słyszał bo ten jazgot przy kasie trwał. Zaznaczam, że bank położony jest w centrum Krakowa, na biurkach stoją komputery,  piszę to uprzedzając pytania czy może to wszystko zdarzyło się u sołtysa (nie obrażając sołtysa bo to porządny chłop).

Pan znalazł mnie a raczej moje pieniądze w komputerze i zaczął przeliczać, co nie jest proste, bo koszty, odsetki i nie wiem co jeszcze, aż przysunął sobie taki kalkulator, jakim się czasem liczy na bazarku i karteczki, liczył, skreślał,  liczył i policzył. W trakcie liczenia odebrał telefon i  rozmawiał z kimś o warunkach przyjęć do prywatnego przedszkola. Potem jeszcze należało wypełnić ręcznie druczek polecenia przelewu i już można było prosić panią kierowniczkę o autoryzację, cokolwiek to znaczy. Podchodzi do komputera i coś tam zaznacza i można drukować. Drukarkę mają jak szatan, migiem poszło i już myślałam, że wszystko gotowe ale niestety, muszę się z tym panem spotkać jeszcze dziś, bo konta nie można zlikwidować w jednym dniu. 

Kiedy wychodziłam,  przy kasie dalej trwała awantura. Wreszcie zrozumiałam  - to jednak był napad, tyle, że w drugą stronę.