znów..

Czy ja już pisałam, że ona jest dziką kotką? Chyba już niedługo. Wygląda na to, że dorzucę jakąś kurę, parę jajek, pęto kiełbasy i można iść do święcenia.

Spędziliśmy wczorajszy wieczór na kolanach, dawno się tak nie bałam. Nie, nie żadne objawienie albo nawrócenie.

 Robiłam porządek w pudełku z przyborami do szycia, ciekawe po co jak ja nie umiem szyć i jak się urwie głupi guzik u bluzki to bluzkę wyrzucam, ale mam takie pudełko i tam było wszystko skopane to zostawiłam szpulkę nici, dwie igły i agrafkę a resztę do kosza, ale podczas przeglądu tych "skarbów" od których można dostać ciężkiej nerwicy i ślepoty (a bo to raz się dźgnęłam jak usiłowałam coś szyć) chyba mi trochę tych szpilek i igiełek wypadło na podłogę i ja nie wiem - czy to możliwe, żeby kot wbił sobie igłę do pyska? Miałam bowiem wrażenie, że Kiciulek ma tak właśnie wbitą igłę, raz Menel wbił sobie ość z ryby i bardzo podobnie się oblizywał usiłując ją wyciągnąć. Kiciul jest przekot i da sobie zrobić wszystko, można mu grzebać w pysku, w uszach, w oczach, a on leży z łapami do góry i nawet pazurki ma schowane. Zajrzałam mu więc uważnie do pyska ale nic tam nie miał, choć przysięgam, widziałam wcześniej błysk igły. Czyli zeżarł! No to po kocie! Ale ponieważ nie wyglądał źle i tylko się otrzepał jak go puściłam, zaczęliśmy szukać igły. Kuchnia duża, posadzka jasna, czysta. Co nie czysta, jak piszę że czysta to czysta. Tak nam zeszło to szukanie igły dość długo, a tymczasem kot się zdążył wymyć, przespać i poszedł na pole.

A już miałam jechać do  dyżurnego weta ale jechać bez kota bez igły w pysku to bez sensu.

 Dobra, więcej nie napiszę bo i tak mnie w rodzinie nazywają drugą Villas, i to nie z powodu pięknego głosu czy imponujących loków.
PS Igły nie znaleziono, kot zdrowy.