o kłamstwach

obrazek z internetu

Mam odpisać na pytanie – dlaczego ludzie kłamią? Na pytanie nie odpowiem, za to napiszę o tym, jak ludzie kłamią.

Przed chwilą opowiadał mi kolega o wścibskiej kobiecie, która jest skarbnicą wiedzy o okolicy. Pewnego dnia u kolegi na działce przeprowadzano pomiary bo zamierzali budować tam dom. Pani, o której mowa, zatrzymała się i zagaiła – o, tutaj to jest piękne miejsce na kościół! Na co kolega odparł z całą powagą – a skąd pani już wie, że tu prawdopodobnie będzie plebania? Biskup zastrzegł, by nikomu nie mówić a pani już wie?

W ciągu kilku godzin po wsi rozeszła się radosna wiadomość, że wreszcie będzie budowany kościół.

Często ludzie sami  wolą kłamstwo od prawdy. Jeśli ktoś nie przyjmuje do wiadomości, że mam swoje plany i jestem zajęta to muszę zasłaniać się nagłym zachorowaniem. W życiu nie chorowałam na grypę żołądkową ale jak tylko powiem, że to mam, znajomi natychmiast mi odpuszczają każde przyjęcie. Lżejszy kaliber chorób wykluczających mnie towarzysko to opryszczka (ale przyjedź, nie musisz się przecież z nikim całować!) i miesiączka. Dlatego wybieram grypę.

Kłamstw w sieci nie biorę nawet pod uwagę, wystarczy wejść na czat, przez chwilę poczytać i przeanalizować to, co ludzie piszą. To samo w komentarzach czy na blogach, dlatego jestem na to prawie całkowicie uodporniona. Na czacie wszyscy są przystojni, świetnie zarabiają, kobiety mają doskonałe figury i są inteligentne, miłe i wolne, o skromności nie wspomnę, mężczyźni to bardzo cenią,  nie chcą pisać o seksie bo tak robią tylko prostacy i chamy, och.

Na blogach jest trochę inaczej, bo dodaje się zdjęcia, opisuje codzienność, nawiązują się znajomości i przyjaźnie i trzeba być gotowym na konfrontację, a poza tym jak się pisze blog kilka lat to w kłamstwach łatwo się można zamotać. Moje blogi już dawno by padły, tym bardziej, że czytają znajomi, rodzina, no to jak? Zawsze się mogę zasłonić – przecież to fikcja literacka, to nie o tobie, to o innej babie bijącej  chłopa, mało to takich?

Spotykają mnie rzeczy mało prawdopodobne i dlatego zdarza się, że ludzie mi nie wierzą.   Mnie to nawet mobilizuje – nie wierzycie? To ja wam pokażę!

To jak to jest z tymi kłamstwami?

Zaczyna się niewinnie, ludzie są pełni współczucia, gotowi do pomocy.  

Kasiu – co się stało z Madzią? Napadli na mnie porywacze!