na dobre i na złe

 Przy sobocie będzie o zgrzytaniu w małżeństwie. Jeśli ktoś myśli, że małżeństwo to patrzenie w jedną stronę, trzymanie się za rączki i numer w telefonie zapisany pod nazwą „ mąż kochany” to się myli. Ja mam na przykład męża pod ICE a czasem zamiast wysłać o ósmej rano sms „dzień dobry mężu ukochany” wysyłam  „kup kotom tabletki na robaki”. Też ładnie, bo zapowiada się ciekawy wieczór. Kto pasł koty wątróbką z roztartą tabletką to wie, co mam na myśli. Ale dziś nie będzie o kotach tylko o małżeństwie, czyli co komu pisane to go nie minie.

Luby jest człowiekiem niesłychanie roztargnionym i ciągle o czymś zapomina. Nie, żeby zapominał, że jest żonaty, nie o to chodzi. Zapomina na przykład, że buty można wyciągnąć z szafki. Wiem, to dziwne. Jak nie ma butów na wierzchu to kupuje sobie nowe. Wyjątkiem są buty do garnituru. Z początku tłumaczyłam jak dziecku – sprawdź najpierw w szafce, przecież masz dwie pary prawie takich samych. A potem machnęłam ręką bo prawdę mówiąc zauważcie – mężczyzna i tak ma najwyżej pięć par butów, a my? Dobrze, mówię za siebie – ja na pewno mam z dwadzieścia par. W niektórych nie chodzę nigdy ale trzymam bo są śliczne. To też by mi mógł zdumiony powiedzieć – po co kupujesz, jak masz w szafce?

Odzież. Niedawno stwierdziłam, że Luby wygląda jak bezrobotny bezdomny. I bardzo dobrze, przynajmniej nie podrywają go baby na placu czy w hurtowni.  Przecież ja nie będę facetowi po pięćdziesiątce przygotowywać odzieży jak dziecku do przedszkola. Niech nosi co chce.

Ale nie zawsze jest roztargniony. Zapomina dokumentów, narzędzi, wkłada do zmywarki cukier razem z cukierniczką ale kupuje mi pęki tulipanów i narcyzów wiedząc, że tych rosnących w ogrodzie szkoda mi ścinać. I jak napiszę o tych tabletkach to kupi i nawet się deklaruje – przytrzymać ci kota?

Tak siedzę przy tym komputerze i wiecie co, nie napiszę o zgrzytaniu w swoim małżeństwie. Bo małżeństwo to nie buty, które można wyrzucić i kupić sobie nowe. A nawet buty czasem warto wyczyścić, naprawić, i nie wyrzucać tylko dlatego, że odkleiła się podeszwa. Chyba, że od początku gniotły i cały czas ranią stopy, bywa i tak, to nie ma się co męczyć.