baby-sitter

To się zdarzyło naprawdę. Całkiem możliwe, że znacie tych ludzi albo bardzo im podobnych dlatego proszę, nie piszcie, że Małgosia była głupia i zasłużyła sobie na swój los.

Małgosia miała dziewiętnaście lat, była najstarsza z rodzeństwa, rozpaczliwie szukała pracy. Kiedy więc kuzynka zaproponowała jej pracę za granicą u swej znajomej, Małgosia zgodziła się bez wahania. Znajoma, córka tych porządnych ludzi z miasteczka, dobra dziewczyna, wielu Polakom już załatwiła wyjazd i nawet nie bierze za to pieniędzy. 

Bała się bo nigdy w życiu nie była za granicą, nigdy nie była samodzielnie dalej niż 100 km od domu, nie dziwcie się więc, jak bardzo przeżywała ten wyjazd.

Znajoma kuzynki mieszkała za granicą od wielu lat a teraz potrzebowała kogoś do opieki nad kilkuletnim dzieckiem. Małgosia miała zajmować się małą Andżelą, czasem w razie potrzeby przyrządzić dla niej posiłek, wyprasować jej ubranka i dbać o porządek w dziecinnym pokoju. W zamian za to miała dostawać niewielkie wynagrodzenie, naprawdę niewielkie ale lepsze to niż nic.

Pracodawczyni pokrywała koszty przejazdu, zapewniała pokój i wyżywienie zastrzegając sobie, że nie jest to praca na dłużej, po trzech miesiącach Małgosia musi wracać do domu albo szukać sobie innego zajęcia.

Małgosia miała w wyznaczonym dniu wsiąść do busa, powiedzieć kierowcy, gdzie ma ją wysadzić a tam na miejscu miała ją odebrać Wiola, znajoma kuzynki. I tu od razu zapytacie – tak bez umowy, w obce miejsce, bez pieniędzy na bilet powrotny? Tak właśnie, bo pieniądze były pożyczone na przejazd w jedną stronę, przecież nie jechała do obcych, kuzynka zapewniała ją, że nie ma się czego obawiać.

Nie będzie o mafii, handlu żywym towarem, zmuszaniu do prostytucji, nie, o tym nie napiszę bo Małgosi nic takiego nie spotkało.

Po długiej podróży obolała od siedzenia w ciasnym busie wysiadła w małym  miasteczku w górach. Było przepięknie ale dziewczyna nie widziała urody krajobrazu. Ze zmęczenia kręciło jej się w głowie, do tego w czasie podróży dostała okresu i czuła się fatalnie. 

Wiola czekała na nią. Po krótkiej podróży przyjechały na miejsce.

 Dom wyglądał jak barak albo większa przyczepa. Było w nim dwa pokoje, niewielka kuchnia i łazienka. Na końcu korytarza stał oparty o ścianę materac i to było miejsce dla Małgosi. Dziewczyna chciała się umyć, poprosiła również o podpaski i wówczas usłyszała, że wszystkie Polki przyjeżdżają z wielkimi wymaganiami, od razu czegoś chcą a pracować im się nie chce. Było też o brudasach i śmierdzielach.

Powiecie mi teraz – uciekaj, Małgosiu, uciekaj! Małgosia nie uciekła, bo co powiedzą w domu,  za co kupi bilet, jak odda pożyczone na przyjazd pieniądze,  to dopiero początek, nie ucieka się przecież z powodu paru niemiłych słów.

 Potem było tylko gorzej. Wiola rzadko robiła dla Małgosi osobne zakupy, rzadko - kiedy już nie było resztek, jakie dawała dziewczynie, bo nie zawsze wszystko zjadali. Czasem zostawał kawałek pizzy to mogła sobie zjeść, tam na wsi w Polsce nie widują takich rarytasów na oczy. Jogurt, który się przeterminował, nadpsute owoce, rozbabrane przez dziecko posiłki. Tym się Małgosia żywiła a raz w tygodniu Wiola kupowała dla niej specjalnie kilka  pudełek z zupami do podgrzania w mikrofalówce i paczkę chleba tostowego.

Mogła sobie parzyć herbatę z woreczków, które były już wykorzystane ale jeszcze całkiem dobre, mogła odzwyczaić się od słodzenia, od jedzenia nie bardzo, ciągle była głodna. Nie będę tu pisać o samych przywilejach, bo przecież dziewczyna pojechała do pracy, miała więc obowiązki.

Do utrzymania czystości w tak niewielkim domku nie trzeba wiele, dlatego Wiola nie kupowała żadnych środków czystości, Małgosia sprzątała szczotką, czystą wodą i szmatą. Do prania Wiola dodawała odrobinę proszku, dodam, że Małgosia prała ręcznie, oczywiście dla wszystkich. Wkrótce jej dłonie popękały do krwi. Raz w tygodniu dziewczyna mogła się wykąpać pod prysznicem, dostawała wówczas nakrętkę mydła w płynie i to mydło musiało jej wystarczyć na cały tydzień. W tygodniu mogła się myć tyko w misce.

Wyzwiska, przekleństwa, wyśmiewanie – to było zawsze. Dziecko w obecności rodziców kopało ją, pluło, szarpało za włosy. Dziecko kłamało – a ona mi dawała słodycze, a ona jadła nasze winogrona, a ona się kąpała! Ona – tak nazywało swoją nianię.

Tu wreszcie napiszę – Małgosia chciała wrócić do domu. Chciała, ale nie mogła. Bo wszyscy się dowiedzą, jakim jesteś gnojem i leniem, i że kradniesz, i ciekawe komu uwierzą, a najważniejsze – za co wrócisz głupia Polko?

Wróciła dopiero po trzech miesiącach. Miała tylko tyle pieniędzy, żeby oddać dług. Przed wyjazdem dostała kilka bluzek po Wioli, trochę ciuchów dla matki i dla brata. I ostrzeżenie – jeśli komuś opowie, jak było, wszyscy się dowiedzą, że uciekła od Wioli  a potem była dziwką, piła, łajdaczyła się a zarobione na dupie  pieniądze przehulała. I ciekawe, komu uwierzą.

Zobaczymy, czy zante miała rację, tekst poszedł też na drugim blogu. Z drugiej strony - nic z tego - bo miała być notka  "jedyna słuszna" a nie obyczaje.