sukces

Nie mów mi tu o pieniądzach bo ja nie mam żadnego długu. Wszystko oddałem z nawiązką w podatku z akcyzy, przecież uczciwie płaciłem za każdą flaszkę więc mi tu nie mów, że  twoje podatki idą na moje leczenie. Przez piętnaście lat płaciłem to sobie uskładałem niezły kapitał, teraz korzystam.

Dwa lata nie piję prawie wcale, jak mnie trzepnęło to nie mogłem gębą ruszać, wystraszyłem się, potem się zawziąłem i od tego czasu ani grama, nic. Leżałem jak zwierzę, człowiek niby ma rodzinę a jak przyjdzie pomóc to nie ma komu. Z domu od baby sam poszedłem, wytrzymać się nie dało, zrobiła się jak zakonnica, nawet piwa nie dała wypić, nie i nie, a jak tylko przyszedłem podpity to zaraz dzwoniła po policję, cwaniara jedna, myślała, że się mnie pozbędzie. Nieraz wypiłem piwo i udawałem pijanego, raz i drugi przyjechali a w domu cicho, spokój, ja sobie z kulturką książkę czytam to potem już nie przyjeżdżali. A po co by mieli przyjeżdżać, histeryczkę i awanturnicę uspokoić? Ja jej nigdy nie tknąłem, raz wpadła na drzwi jak się rzuciła z pięściami i ją odsunąłem.

Rozwód załatwiła, zamki zmieniła. Syn też mnie nie chce widzieć, gówniarz pamiętliwy, że mu niby komunijny  rower ukradłem. Sprzedałem mu ten rower bo chciałem mu kupić lepszy, ale jak się zaczęły rzucać to z nerwów poszedłem się napić, a ileż tych pieniędzy za stary rower, ale było się o co rzucać. Z nerwów piłem, mówię, bo zawsze mogłem przestać jakbym chciał, ale po co miałem wracać do domu. Od razu ty pijaku, i z mordą, i bez szacunku. Piętnaście lat przechodziłem takie piekło. Jazgot, bez przerwy, jak nie baba, to teściowa. Zdrowie straciłem, wreszcie w tym klubie trafiłem na ludzi, którzy mnie szanują.

Bo to przecież jest choroba i nie jestem winien, że piłem. Nikt mi nie chciał pomóc tylko jak do najgorszego, z roboty na pysk, z jednej, z drugiej, za byle co. Nigdy nie byłem pijany, najwyżej podpity. A teraz już rok jestem trzeźwy, i to jest sukces. Trudno, bardzo trudno, bo roboty nie mam, mieszkam u matki, ale ja im wszystkim jeszcze pokażę. Trzeba mi tylko dać szansę, a nie tak jak do tej pory, won, pijaku śmierdzący złodzieju. A ja chory jestem, to choroba jest, jakby mi wcześniej kto pomógł, to byłoby inaczej. Ale u nas tak rządzą, choremu renty nie dadzą ani pieniędzy do ręki tylko z opieki jakieś makarony i zupy powodzianki, i nawet na papierosy nie mam. No co, naraz wszystkiego nie rzucę, palić się chce. Matka mi daje na papierosy.

To ci mówię, pożycz mi parę stówek, znajdę robotę bo się zrobiło cieplej to ci oddam, rok nie piję to już inaczej wyglądam, na każdej budowie mnie przyjmą.


Napisane pod wpływem tego artykułu.