cudowne nawrócenie

Kiedy już wszyscy najedli się tak, że o mało nie wybuchli, zaczęli kolędować. Po pięciu minutach Heniek uciszył rodzinę i zapowiedział, że albo przestaną wyć albo on wyjdzie z domu, bo znów sąsiedzi wezwą policję na Heńka, że się bydlak znęca nad rodziną nawet w święta! Nie chcieli się uciszyć, wobec tego Henio wziął kurtkę, trochę makowca do kieszeni i wyszedł w ciemną noc.

Szedł, w głowie kręciło mu się od świeżego powietrza i nie wiedział czy to zwidy, czy działanie makowca, w każdym razie zobaczył oświetlony kościół i najpierw pomyślał, że może się coś stało ale przypomniał sobie, że jak był dzieckiem, to w wigilię chodziło się w środku nocy do kościoła, nie pamiętał już po co, może święcić makowiec albo coś w tym rodzaju. Wszedł i wszystko sobie przypomniał. Na środku było pusto, ale z samego przodu była scena. Tym razem udekorowana choinkami, tak jak wszędzie, nawet z marketów ta moda  tu przyszła, a mówią, że kościół niereformowalny!

Po bokach ławki, nad ławkami flagi jak na meczach, tyle że bogatsze, wiadomo! Nawet ta czarna  piracka z kościotrupem była ze złotym haftem, wypas. Po bokach stało kilka kiosków nie-kiosków, sam nie wiedział, może to był jaki kiosk, w jednym z nich siedział facet ubrany na czarno i wyglądał, jakby mu brakło papieru a może siedział tam za karę, co sugerowały  kratki na wysokości twarzy tego człowieka. 

Heniu rozglądał się a tymczasem zaczęło przychodzić coraz więcej ludzi, zapaliły się światła, ludzie siadali w ławkach według swoich sektorów, ten pod flagą z kobietą w koronie był dla kobiet, ten z łysym facetem z dzieckiem na rękach chyba dla mężczyzn, a dzieci szły do przodu, żeby jak najwięcej zobaczyć z tego przedstawienia. Zagrała muzyka, zabrzęczały dzwonki, na scenę wszedł człowiek ubrany w kolorową sukienkę, razem z nim kilku chłopców przebranych za anioły czy coś w tym rodzaju, zrobiło się jasno, uroczyście, wszyscy jak jeden mąż śpiewali i choć Heniowi ta pieśń była znana bo słyszał ją od miesiąca nawet w galerii w toalecie to jednak tu brzmiała inaczej, aż mu się zrobiło słabo z tej radości świątecznej, i gdy tłum jednym głosem zakrzyknął gromko „bydlęta klękają” Henio padł na kolana i zrozumiał, o co w tym wszystkim chodzi. I tam, klęcząc jak bydlę pod piracką flagą, obiecał sobie, że już się w wigilię makowca nie tknie.