znów o tym psie

 Po dwóch miesiącach pies nabrał pewności siebie. Reaguje na słowo "spacer", staje na dwóch łapach aby łatwiej było założyć szelki, a na słowo "jedziemy" czeka grzecznie przy samochodzie a potem wskakuje do auta i piszczy z radości waląc wściekle ogonem. Tak, do weta jeździ, i w przeciwieństwie do kotów, które na słowo "weterynarz" spieprzały z domu na pół dnia i dopiero głód je przyganiał,  suczynka nic sobie nie robi z tych wizyt choć miłe nie są. Dla nas też, bo jednak leczenie uszu tanie nie jest. Ale trzeba było, trudno. 

Za to wieczorami mamy zapewnioną ochronę od zmroku do północy i dłużej. Kiedy tylko ktoś przechodzi drogą albo kiedy zaszczeka pies sąsiada, Mikulina zrywa się i biegnie do bramy alarmując pół wsi - ludzie, nie śpijcie, bandyci się zbliżają, może napadną na ludzi a może ukradną najpiękniejszą psinkę w okolicy i co to będzie co to będzie. Potem cichnie, wchodzi do domu i melduje, że tym razem się pomyliła. Ale za chwilę znów biegnie i znów się drze. I niech się drze, ja tam jestem na wpół głucha więc niech mnie pilnuje, co prawda bardzo wątpię aby sunię albo mnie bandyci porwali bo trudno byłoby mnie wynieść ale pies o tym nie wie. 

Jeż też się nami nie przejmuje i co wieczór tłucze się blaszaną miską, do której wsypujemy granulat dla kotów i patelnią, na której jest woda dla ptaków. 

Z tą wodą to trochę jest dziwnie bo ja te miski myję, nalewam świeżą wodę a widzę, że pies pije ze zbiornika na deszczówkę. Szerszenie, osy  i ślimaki piją piwo i to nie wpływa dobrze na ich populację. 

Jeżyny i aronia są gotowe. Mieczyki przekwitły, róża pięknie ponowiła kwitnienie. Hortensje już zzieleniały. Ale przecież dopiero lipiec, po co się tak śpieszą. Niechże ta jesień jeszcze poczeka.