lato, lato..

 Wczorajsza nawałnica poniszczyła nasze kwiaty, hortensje, dalie i słoneczniki połamane, begonie porozbijane, mieczyki leżą. Pół jabłoni runęło na ziemię, jabłka w tym roku obrodziły niesłychanie obficie. Szkoda. 

Mikulina ma zapalenie ucha, dlatego nie je, schudła, klęczę koło niej i karmię po odrobinie ale ona nie chce jeść. Jedynie od Hani zje parę granulek. Hania jakoś potrafi ją przekonać. Krzysiek ma urlop, wozi psinę do weta. 

Burza ją przeraża. Dla mnie to nowe doświadczenie kiedy drżący ze strachu pies przytula się, dygoce jeszcze przez chwilę a potem leży spokojnie patrząc ufnie. Nigdy nie miałam tak zapatrzonego we mnie zwierzęcia. 

Moja kochana siostra czuje, że jej potrzebuję i dzwoni do mnie prawie codziennie. Jakie to dobre. Tyle rzeczy można przegadać, wyjaśnić. Przez wiele lat myślałam, że dzieci, które zapraszałam na wakacje, nie wspominają tego czasu najlepiej z perspektywy dorosłości bo nie miały u nas luksusów, często prosiłam je o pomoc w domowych obowiązkach, musiały czasem spać na materacu na podłodze, jadły to co ugotowałam. Nie organizowałam zbyt wielu zajęć, musiały zajmować się sobą same. Co to za wakacje. 

Ale okazuje się, że wszyscy wspominamy ten czas dobrze. Czas radości, beztroski, miłych niespodzianek. 

Codziennie rano boli mnie głowa mocniej niż zwykle. Ta choroba nie jest na miesiąc czy dwa jak myślałam z początku.