znów o tym psie

 

Mała, delikatna i cichutka sunia czasem przeobraża się w bojową bestię gotową bronić rodziny ze wszystkich sił. Dość to śmieszne, bo czasem wieczorem już zasypiamy, ja słucham książki, Mikusia wzdycha przez sen i nagle podnosi głowę, nasłuchuje, węszy i wybiega na ganek a potem leci jak strzała na koniec ogrodu. No trudno, wygląda na to, że obce koty już sobie tak swobodnie u nas nie połażą. 

Z obcymi ludźmi jest tak, że obszczekuje tylko tych poza posesją, natomiast jeśli już ktoś wejdzie to Mika staje się psem obronnym, tzn. musimy bronić ludzi przed lizaniem bo psinka chciałaby każdego umyć jęzorem. 

Dziś rano, po siódmej, ja śpię, piesek siadł przy łóżku i patrzył na mnie. Nie skowyczy, nie mruczy tylko siedzi i patrzy jak śpię. Kiedy otwarłam oczy, pomachała mi ogonem i pobiegła do ogrodu. 

Już kilka razy mnie tak wyciągała z domu więc włożyłam szlafrok i wyszłam aby zobaczyć o co chodzi. 

O nic, sunia siedzi na podjeździe domu i patrzy na drogę. Po chwili słychać samochód, Krzysiek wraca z nocnej zmiany, pies szaleje z radości i patrzy na mnie zdziwiony że ja nie macham ogonem lecę się witać. 

Mam tylko jedno zmartwienie i tu poproszę o wypowiedź doświadczonych opiekunów psów - Mika nie żebrze o jedzenie, nie prosi o smakołyki, nie znała smaczków, nie je suchego jedzenia. W poprzednim domu żywiła się resztkami o które musiała walczyć z innymi psami i z ludźmi, prawdopodobnie była bita za kradzież jedzenia bo w domu boi się jeść. Je na ganku, oglądając się za siebie. Jeśli dostanie w kuchni kawałek mięsa to zabiera go do ogrodu i tam zjada. 

Na razie zachęcam do jedzenia chwaląc i głaszcząc. 

A ja bym ją chciała rozpuścić, żeby jadła smakołyki, żeby wypiękniała od dobrego jedzenia i poczuła, że nikt jej już nigdy nie zabierze pożywienia z miseczki. No, oprócz kotów i jeży. Jak myślicie, uda się?

Napiszcie mi jak rozpuszczacie swoje zwierzęta.