nie mów do mnie z lewej strony

 Utrata słuchu z jednej strony głowy często jest kłopotliwa. Kiedy pracowałam i dojeżdżałam do pracy, siadałam w autobusie po lewej stronie przy oknie, wtedy miałam możliwość porozmawiania z koleżanką, która jeździła wraz ze mną. Z czasem moja choroba tak bardzo zakłóciła mój słuch, że w przestrzeni publicznej przeważnie nie rozróżniam już mowy. 

Miałam trudno w pracy bo jeśli słyszałam dźwięki to nie wiedziałam skąd dobiegają.  Za to inne dźwięki, przeważnie wysokie, są dla mnie bardzo uciążliwe, jakby mi ktoś wiercił w głowie. Odkurzacz, mikser, wysoki głos kobiecy albo dziecięcy. 

Trudno mi się też poruszać w jadącym autobusie bo mam zaburzenia równowagi i boję się, że kiedyś wybiję sobie zęby więc jeśli gdzieś jadę to kurczowo trzymam się wszystkiego jak staruszka. Trudność sprawia mi też chodzenie po schodach, nawet kilka stopni jawi mi się jak przepaść.

Dość to idiotyczne ale miewam czasem też klasyczne objawy choroby lokomocyjnej czyli mdłości. 

Nerwiak jest prawdopodobnie ugotowany laserowo ale one nie tak łatwo się rozpadają, trzeba wielu miesięcy i lat. A ciekawe ile mi się mózgu ugotowało przy okazji.