bez zmian

 Przychodnia, w której się leczę, położona jest tuż koło mojego miejsca pracy. Dziś rankiem pojechałam oddać krew na badania. Tym samym autobusem którym jeździłam do pracy, o tej samej porze. Na przystanku ci sami co zawsze ludzie - młoda dziewczyna z kaszlącym (jak zawsze) przedszkolakiem, licealistka -  sąsiadka koleżanki, zaspany chłopak z charakterystycznym plecakiem. 

Kilka przystanków dalej jak zawsze wsiada nauczycielka z synem, pracuje gdzieś na Azorach bo od paru lat mają przesiadkę pod galerią  i czekają na 168, i jeszcze chłopak w firmowej kurtce i starszy facet, który czasem się z ludźmi kłóci o wszystko i o nic. 

Pod Krakiem mam przesiadkę ja. Znów te same co zawsze twarze na przystanku. Za pięć siódma wysiadam pod hotelem i automatycznie skręcam w prawo na chodnik prowadzący do firmy. Wróć! 

Raz czy dwa potknęłam się, raz czy dwa zachwiałam w autobusie, nic mi nie jest, objechałam, wróciłam do domu, napiłam się kawy. 

Muszę się jakoś ogarnąć. Zacznę od tego miejsca. Spróbuję od zobowiązania - przynajmniej do Świąt Wielkanocnych pisać codziennie. To do jutra!