jakie to życie jest niezdrowe

 Miałam dziś kwalifikację do leczenia.  Ten nowotwór jest w paskudnym miejscu i lekarz musiałby się do niego dostać przez płat skroniowo-czołowy (tak mi tłumaczył neurochirurg).  Nawet nie wiem czy bym się zgodziła na takie leczenie, ja się przecież tak strasznie boję bólu i tej opcji nie wybrałam. Może lepiej byłoby po prostu nie robić nic - taki wybór też mam. 

Ale trafiłam (mam szczęście w nieszczęściu) na znakomitego lekarza, który przyjeżdża do Krakowa z Gliwic raz w tygodniu i ma duże doświadczenie w leczeniu tych guzów i wszystko spokojnie i dokładnie mi wytłumaczył jak jakiej histeryczce bo ja się martwiłam że na dziś to ja już nie mam zwolnienia i powinnam być w pracy! 

Powiedział, że to akurat jest najmniejszym problemem i dopiero wtedy uświadomiłam sobie powagę sytuacji bo ja sobie myślałam że może tydzień albo dwa i już. 

No i co dalej. Od razu poszłam do podziemia i tam się zgubiłam. Niechże ktoś zrobi apkę "szukaj gabinetu", bardzo by się w tym labiryncie przydała, toż to całe miasteczko!  Ale się odnalazłam, tzn.  Krzysiek mnie odnalazł. Tak wcześniej cwaniakowałam że sobie sama poradzę ale to nieprawda, byłoby mi bardzo trudno samej. Tam w podziemiach zrobili mi taką specjalną siatkę na twarz, która mi będzie potrzebna do radioterapii i od razu tomografię. I jeszcze takie zdjęcie zwykłe, na wypadek śmierci pacjenta żeby było można zidentyfikować ciało. 

Terapię zacznę na początku stycznia, mam czekać na telefon. 

Pytacie na priv o lekarza więc napiszę tutaj bo nie mam sił wszystkim odpisywać. 

Doktor Marek Kentnowski.