do urlopu daleko

 

Łażę posępna i ponura   a ludzie schodzą mi z drogi i nawet w autobusie ustępują mi miejsca dla posuniętych. W latach! Po pierwsze – coś sobie zrobiłam w bark i mnie boli przy każdym przekręceniu głowy, więc nie kręcę nią tylko obracam się całym ciałem.  Dlatego mam wzrok ponury i smutną minę, ale nie tylko, o nie! Zła na ciało jestem, bo kto to widział, żeby wleźć na przykład na stół dla umycia półki a potem zastanawiać się, jak zleźć żeby się nie zabić. Toż ja po najwyższych czereśniach skakałam jak wiewiórka. Kto to widział na stare lata zostawać sprzątaczką. Do tego ciągle o tym zapominam i rozmawiam z ludźmi, jakbym sprzątaczką nie była. Kiedyś Wam to wyjaśnię. A teraz napiszę tylko, że do sprzątaczek wcale nie trzeba mówić powoli i głośno. My nie jesteśmy ani głupie, ani głuche, mamy ciulatą pracę po prostu. Rachunki trzeba płacić i tyle. Chyba nikt nie spodziewa się deklaracji, że to jest praca marzeń i jesteśmy uszczęśliwione szorowaniem kibli i innych równie atrakcyjnych rzeczy.

 

Klarka nie wymądrzaj się bo zawsze jak piszesz taki długi wstęp to motasz i nudzisz  a lajki wędrują do konkurencji a potem wstawiasz kotki i kwiatki bo bez lajków żyć nie możesz. Czyli do brzegu daleko.

 

Acha, mam smutną minę i wzrok ponury bo kupiłam sobie dwie pary butów i dwie sukienki. Buty najbrzydsze w sklepie i sukienki jak wory paskudne. Muszę w tym chodzić bo dojeżdżam do orki autobusem i potrzebuję  mieć wygodną odzież, w sukience stać na przystanku albo siedzieć na obrzydliwym siedzeniu tak aby nogami nie dotykać siedziska i nie robić widowiska. A buty skórzane na  nieco wyższym spodzie bo delikatne sandałki to się nadają na randkę a nie na bieg o poranku do przystanku. Noszę więc te sukienki i te buty śpiewając ponurym grobowym głosem „starej babie dajcie mopa i szczotkę do kibla żeby jeszcze bardziej zbrzydła”.

 

Dziś wsiadłam do pojazdu nr 173 Azory (w Ameryce mają 1001 Dalmatyńczyków a Kraków 173 kundle) i usiadłam na miejscu dla posuniętych. W latach. A przede mną stoi jakiś człowiek. Nie siedzi tylko stoi, ale nie był posunięty, to może dlatego. Stoi i mruga do mnie. No to sobie przypomniałam, że niedawno na tej samej trasie jechał zbok i gapił się na moje zarośnięte nogi tak bezczelnie, że zauważyły to moje koleżanki ale one myślały, że to nie jest zbok tylko mój znajomy. To się oczywiście nie wyklucza bo mam znajomego do którego czasem piszę „zboczeńcu jeden” ale to nie był ten sam.

I ten dziś patrzy na mnie i mruga a ja już miałam mu przypierdolić torbą bo cała jestem zła i była okazja żeby się wyżyć ale ten się odwrócił, podszedł do kabiny kierowcy i powiedział – proszę zablokować kasowniki. I natychmiast  na tablicy wyświetlił się napis „kontrola biletów”.