a jutro niedziela

Hania zobaczyła dziadka i mnie stojących wśród tłumu żałobników. Przyszła, podała mi rączkę i uśmiechając się ufnie oznajmiła - mam dla cioci białe piękne kwiatuszki, pożegnam się i powiem kocham cię ciociu. Tak oto ta mała dziewczynka przerwała moje zapadanie się w ciemność. Potem oczywiście nie zważając na powagę sytuacji powiedziała, że chce siku i dzięki temu wszyscy wokół zrozumieliśmy, że świat nie stanął w miejscu.

W drodze powrotnej między Piotrkowicami a Tarnowem Krzysiek spostrzegł na niebie halo. Na litość boską, nie patrz na niebo tylko na drogę bo nas pozabijasz! 
Halo, czyli tęczowy skrawek w niewielkiej odległości od słońca.
Aśka siedzi na chmurce i nas żegna - oznajmiłam. Aśka, jak już tam siedzisz to uważaj na nas, bo wiesz jaka droga do Krakowa - powiedziałam.
Halo towarzyszyło nam jeszcze przez kilkanaście minut a potem zniknęło.

Dziś byłam w pracy od rana. Upał niemiłosierny, w budynku nie ma klimatyzacji więc wysiłek szczególnie trudny.
- Aśka, jak tam siedzisz na chmurce, majtasz nogami i odpoczywasz to weź mi trochę pomóż, co tak będę sama te pokoje sprzątać - powiedziałam.
Po jakimś czasie przyszła pani recepcjonistka z informacją, że mam do sprzątania o jeden pokój mniej bo goście postanowili przedłużyć pobyt.

I tyle na dziś.
Dziś też Cię kocham :).