małe i duże łzy

Obfitość czerwcowa

Mała dziewczynka wychodzi z płaczem z sali. Słychać zza drzwi głos nauczycielki - wracaj tu natychmiast! Mała trzaska drzwiami i idzie przed siebie, widzę ramionka wstrząsane szlochem i twarz zalaną łzami. Podchodzę, głaszczę po ramieniu, przytrzymuję za rączkę. A bo oni powiedzieli że to ja rozlałam wodę i  wszystko jest na mnie a ja nic nie zrobiłam! 

Chodź, jesteś zmęczona, dam ci się napić wody, umyjesz sobie buzię i poczujesz się lepiej - mówię, chcąc odwrócić uwagę od tego co się stało,  bo po co roztrząsać. Zaraz zapomną,  a jeszcze nie wiedzą, że całe życie będzie niesprawiedliwie.  

 Mała przeciera twarz i pije wodę z mojego kubeczka. Patrzy na mnie, widzę, że jej oddech się uspokaja. Odprowadzam ją pod drzwi, słyszę muzykę i mówię - wejdź i tańcz jakbyś tam była cały czas. Kiwam głową do nauczycielki, że wszystko w porządku. 

Zakładam słuchawkę i słyszę starą piosenkę  Mniej niż zero