wiosna

Wraz z kotem nadzorujemy prace ogrodowe. 

Jeśli ktoś mniej-więcej czyta systematycznie to zna mnie i wie, że staram się dbać o środowisko. Tak prosto - mam kompostownik, segreguję śmieci, oszczędzam wodę i prąd. Jakie to jest żenujące gdy w lampie palą się tylko trzy żarówki zamiast pięciu, nie? Nie. Nie jest. 

Robię przetwory, dzielę się nadwyżkami roślin, mam zawsze mało jedzenia w lodówce, przyjmuję i oddaję zabawki i odzież jeśli są w dobrym stanie i jeśli je ktoś chce. Poza tym nie wymieniam zbyt często mebli czy sprzętów, i to też nie dlatego, że nas nie stać. Noszę też buty do zdarcia, tak samo zresztą jak odzież. 

Niedawno rozmawiałam o tym z bardzo miłą i mądrą dziewczyną. Mam w łazience popękaną umywalkę i meble wołające o wymianę. Wstyd czy nie? Mnie nie, i nawet nie zamierzam się nikomu tłumaczyć bo komu to przeszkadza? Tylko mnie, ale nie bardzo. Bo gdyby bardzo to jednak bym wymieniła. 

Koleżanka mojej znajomej nie wymieniała tłumacząc się właśnie stylem życia - nie kupuję nowego, używam do zdarcia, odnawiam. Ale gdy tylko dorwała trochę pieniędzy to jednak szybciutko kupiła nowe. 

Czy ja bym kupiła? Tak. Ale nie tak znów szybko. Ale nie dlatego, że wstyd i co sobie ludzie pomyślą, tylko dlatego, że mnie to przeszkadza. Ale nie bardzo. 

Nie przeszkadzają mi stare ubrania moje i cudze, o zgrozo, nawet lubię swoje stare ubrania, ale też nie przeszkadzają mi cudze tatuaże, kolczyki i kolorowe włosy. Czasem zapominam zmienić buty i jadę na zakupy w klapkach, nie muszę mieć tuszu na rzęsach. Ludzie przeważnie nie zauważają takich rzeczy, a jeśli coś się komu nie podoba to nie mój problem. 

Okna umyte. Kiedyś pisałam, że muszę często myć okna. Bo są często brudne, nie dlatego, że mi odbija. Mieszkamy przy samej drodze a do tego smog, smog, tumany pyłu i sadza z sąsiedzkich kominów. 

Ptaszyska się drą jak opętane, wiosna!