na ten Nowy Rok

Młodzi na imprezie a my spędzamy czas z wnuczką.

Nigdy wcześniej nie znałam tak pogodnego i radosnego dziecka. Czas z nią spędzony jest ładowaniem akumulatorów, doskonale się we troje rozumiemy i dobrze się z sobą czujemy. Lubimy się wygłupiać i chichrać.  Zaznaczam, że potrafimy się śmiać sami z siebie a rodzice Hani rozumieją nasze poczucie humoru i żadnego obrażania nie ma.

 Hania je obiad, nakłada do buzi jedzenie widelcem i rączką. Biedne dziecko, zobacz, oni jej chyba nie dają jeść, dobrze że chociaż w tygodniu do żłobka chodzi.

Śpiewam a Hania wybija młotkiem-grzechotką rytm. Jedzie jedzie Żyd ubogi siana nie ma owies drogi aj waj bum!  Krzysiek mówi - za kilkanaście lat Hania napisze - babka wpajała mi treści antysemickie zanim nauczyłam się mówić.

Dziecko woła na kota mniam-mniam. (Jak robi kotek - miau miau.) - Kocie, zwiewaj bo cię ugotujemy skoro wyglądasz smakowicie!

Nie wiem czy to prawda czy syn żartował, ale trochę się obawiałam co będzie w nocy gdy idioci zaczną prać petardami. Mówiłam o tym a Ukaszek beztrosko stwierdził - spokojnie, specjalnie nadmuchałem balony i Hania przebijała żeby pękały i przyzwyczaiła się do huku!
Mam nadzieję że nie robił tego w nocy. Mam nadzieję, że wcale tego nie robił.

Dziecko najedzone i wykąpane zasnęło a ja napisałam do synowej - zaczęłam czytać i zasnęła w ciągu minuty, wolała spać niż słuchać wierszyków ciotki!
Asiu (moja siostro) to jest prawda, dzieci nocujące u nas zasypiają przy Twoich wierszykach natychmiast, coś w nich jest.

Kochani! Dziękuję Wam, że jesteście tu ze mną na blogu już tyle lat, życzę Wam wszelkiej pomyślności, poukładania tego co ma się poukładać, dobroci, miłości, szczęścia na każdy dzień. 
Dziś też Cię kocham.