a o szóstej rano piszę

Tydzień miałam taki że nic tylko usiąść i płakać, co też mi się zdarzyło. Mam takie czarodziejskie słowa "nie odzywaj się do mnie" co oznacza, że tak właśnie należy postąpić bo staram się opanować emocje.  Wolę milczeć niż krzyczeć.
I tak dzień po dniu było coraz gorzej aż zawalczyłam o siebie mówiąc NIE ZGADZAM SIĘ.
To było bardzo ważna decyzja. I w piątek dowiedziałam się, że dobrze zrobiłam nie wyrażając zgody.

W południe dzieciaki z siódmej przyleciały do mnie z tym co na zdjęciu i uśmiechami od ucha do ucha - chcemy panią poczęstować bo pani się przez nas tak męczy! I lubimy panią!
Potem się biły i rzucały cukrem pudrem i ludwikiem.
Policzyłam, że myję codziennie 90 stolików. Spokojnie, same blaty. To akurat nie trwa długo i nie jest zbyt męczące. Gorzej się myje inne miejsca.

Piszę. Poranki przeznaczam na pisanie. Nawet jeśli nic nie opublikuję  to chcę pisać bo czuję, że się nie rozwijam, mam coraz bardziej ograniczony zasób słów, myślę o byle czym i piszę byle jak.  Boję się, że skończę na bezmyślnym rozwiązywaniu krzyżówek i graniu w kulki. Kiedyś dużo czytałam i dużo pisałam i to było w tekstach widać.
 Często bywam smutna albo wściekła, najchętniej zabiłabym wszystkie pozytywne postaci tak aby zwyciężyło zło ale i tak pisanie najbardziej mnie bawi i wciąga.

Czarującego weekendu!