poprzez zaspy i bezdroża..

Chodzę do pracy na dwunastą. Dosłownie chodzę - to zaledwie trzy przystanki i gdybym nie pracowała fizycznie, to taki spacer byłby dobrą formą ruchu. Ale pracuję fizycznie i ruchu mam dość. Latem maszeruję w samo południe w pełnym słońcu i kiedy już docieram na miejsce, jestem spocona i spragniona. Ale przy okazji łapię słońce, opalam twarz, ręce i nogi,  to tylko pół godziny więc mnie nie zdąży spiec. Gorzej gdy jest zimno, wieje i leje. Ostatnio deszcz złapał mnie już na pierwszym przystanku, schroniłam się i usiłowałam "złapać okazję". Przypomniałam sobie, jak całą szkołę średnią w ten sposób jeździłam z mojej wsi do Tuchowa i do Tarnowa, bo autobusy kursowały bardzo rzadko, często były opóźnione lub przejeżdżały jak widmo bez zatrzymywania, tylko tabliczka na szybie informowała biedaków, że wolnych miejsc brak.
Nie było wyjścia, do najbliższego miasteczka było 12 km a tam, gdzie chodziłam do szkoły, dużo dalej. Dwójką i krajem - mieliśmy takie popularne powiedzonko. Czyli dwie nogi i skraj drogi. Cnotka albo piechotka - to było realne zagrożenie i podczas tych dojazdów kilkakrotnie byłam atakowana. Nigdy nikomu o tym nie mówiłam. Byłam dzieckiem. Miałam 14, 15, 16 lat. Byłam chuda i mała, byłam dzieckiem i wyglądałam jak dziecko. Wstydziłam się przyznać, bałam się, w końcu nic takiego się nie stało. Tak by mi wtedy powiedzieli.
Ale nie o tym dziś chcę pisać, tylko o tych aktualnych marszach do pracy. Do brzegu.  Tamtego dnia, gdy  wiało i lało jak z cebra i w połowie drogi miałam dość bo po pięciu minutach zdążyłam przemoknąć na wylot. Tak, deszcz siekł w twarz a spływał na ramiona i na plecy.   Stanęłam  na przystanku i machałam ręką a kierowcy pokazywali mi, że..jadą niedaleko, dlatego się nie zatrzymają. A ja właśnie chciałam niedaleko, część tych osób nawet z widzenia znałam, rzeczywiście jechali być może do pobliskiego marketu czy do urzędu gminy. Trudno.
Ale wreszcie zatrzymała się miła osoba i mnie pod szkołę podrzuciła. Och, jaka byłam wdzięczna.
 Zamierzam ogłosić na lokalnym fb, że jeśli jadący drogą z miejscowości A do B zobaczą brnącą poprzez zaspy i bezdroża przez pustynie lodowate nieszczęsną kobiecinę z torbą obwieszoną odblaskami to niech mają litość w sercu i podrzucą ją do orki.
Orki, orki z Majorki...orki z Kołobrzegu..
orki to takie pandy  tylko że w wodzie i mają płetwy...