plany

Niespełna roczna Hania zaliczyła swój pierwszy tysięcznik. Nie na czworakach, nie przerażajcie się. Dziadek i tata wnieśli ją na górę w nosidle. Dziewczynka lubi te wędrówki, królewskim gestem i czarującym uśmiechem pozdrawia ludzi napotkanych na szlaku a oni zachwycają się jej niebieskim radosnym spojrzeniem.
Nie mogę towarzyszyć rodzinie w tych wycieczkach. Po tygodniu fizycznej pracy każdy ruch sprawia mi trudność, nawet wejście do domu po schodach.  Muszę się zregenerować, dlatego odpoczywam biernie.
Ale sobota była nasza! Moja wnuczka jest niezwykle pogodnym dzieckiem. Bawimy się w ogrodzie na kocu, potem zwiedzamy ogród. Pokazuję Hani rośliny, nazywam je i objaśniam ich przeznaczenie. Szukamy kota, który na wszelki wypadek układa się do snu pod porzeczką czy w malinach i za nic w świecie nie przyjdzie na zawołanie. Jemy. Dziecko je rączkami, nie wybrzydza, zjada co dostanie na karmnik (tak nazywam jej krzesełko).

Kilka lat temu, gdy Asia zamieszkała z Łukaszem, posadziliśmy rząd malin. Bo wiesz, kiedy będziemy mieć wnuki, maliny się przydadzą na sok na przeziębienie - powiedziałam wtedy pracowicie podkładając kompost pod każdą sadzonkę.
Hania nie przeziębia się ale maliny pałaszuje z wielkim apetytem. Już wie gdzie rosną.

Jeszcze trzeba posadzić więcej poziomek. Kupić piaskownicę. A choinka, jak postawimy choinkę w tym roku?
 Jezu, ona musi iść do żłobka. Jak Łukasz poszedł do żłobka to zaczął strasznie chorować. 

Kiedy cała czwórka wybiera się na wycieczkę a ja zostaję w domu, zasiewa się we mnie niepokój. Bo mało to wariatów jeździ?
Asia o tym moim niepokoju wie choć nigdy o tym nie rozmawiamy. Dlatego przysyła mi z drogi zdjęcia, dlatego zawsze pamięta, by napisać, gdy dotrą do domu.

Dziś też Cię kocham.