i dobrze i niedobrze

złaź ze stołu!

Powinnam się cieszyć bo takie rzeczy zdarzają się rzadko.
Wczoraj wieczorem Nowy Kot bawił się jak wariat piłeczką a Kiciul pogodzony z losem spał na swoim kocyku na kanapie, Krzysiek z piwem w ręku oglądał telewizję a ja gadałam przez telefon, gdy ktoś zadzwonił do bramy.
Od czasu kiedy dzieci się wyprowadziły  nikt niezapowiedziany nie przychodzi wieczorem.
Coś się stało i ktoś potrzebuje pomocy, Krzysiek leć! Taka cwana ostrożna  się zrobiłam, zawsze to ja biegłam ale od paru lat dzwonek do bramy to adrenalina, kiedyś ktoś obiecał mi że przyjdzie i utnie mi łeb na schodach więc wolę wysłać przodem Krzyśka.
Boże, jak to się w życiu zmienia. Kiedy byłam młoda i ktoś dzwonił do drzwi to leciałam najpierw do łazienki sprawdzić jak wyglądam.
No ale do brzegu daleko.

Przy bramie stała sąsiadka z niewielkim chłopcem. Może sprzedają kalendarze albo zbierają pieniądze na jakiś ważny w okolicy cel - pomyślałam. Weszli do domu i chłopcu zrobiły się nagle wielkie oczy na widok Nowego Kota, który właśnie kolejny raz wrzucił piłeczkę za szafkę na buty  i nie mógł jej wydostać. To on! - krzyknął chłopiec.
I już wiedziałam.
Powinnam być zadowolona bo wszystko szczęśliwie się skończyło. Po to pisałam ogłoszenia, wiedziałam jak to jest gdy kot zginie, jak się szuka i czeka, ale tak naprawdę to nie wierzyłam, że akurat tego kociaka ktoś szuka a tu proszę - znalazł się właściciel, przyszedł, zabrał, pięknie podziękował.
Jedno jest pewne - jesteśmy gotowi przygarnąć następne potrzebujące stworzenie.