znów to zrobiłam

W wirtualnym świecie wszyscy albo prawie wszyscy są z sobą po imieniu bo tak jest wygodnie i szybko. Kilkoro czytelników zwraca się do mnie w mailach i komentarzach  "pani Klarko" i wiem, że czują rodzaj bariery trudnej do pokonania więc nie bardzo protestuję choć naprawdę wolę zwyczajnie "Klarko" i już. 

Ale mam tak samo. Piszę do różnych osób po imieniu a w pewnym momencie widzę, że jest to znana, powszechnie szanowana osoba i choć to ta sama Barbara, Agnieszka czy Zosia, czuję onieśmielenie i mam wrażenie, że robię coś niesłychanie niestosownego, że dla mnie to są za wysokie progi i nie powinnam być taka bezpośrednia. 

Kilka razy poczułam się wyjątkowo niezręcznie. Raz było takie szkolenie - kołcz zapodał, aby wszyscy mówili sobie po imieniu i przez cały czas tak się właśnie działo ale wśród nas były osoby z zarządu i zaraz po szkoleniu musieliśmy wrócić do formalnego "pani" "panie prezesie". Trochę mi to namieszało i mnie wkurzyło, przestałam się z nimi integrować bo raz wyciągają niewinnego człowieka na zwierzenia a potem zaraz udają że go nie znają. No to nie.  

Raz pracowałam z bliską krewną i zwracałam się do niej w pracy "pani kierowniczko". Uważam, że było to wyjątkowo głupie ale i tak miałam z tego uciechę bo przecież wystarczyłoby mówić sobie "Aniu", "Klaro" bez tych tytułów. Ale ja się lubię w środku śmiać więc mi to bardzo nie przeszkadzało. 

Natomiast zwracanie się do mnie w formie bezosobowej "zważy pół kilo", "przyjdzie jutro na dwunastą" uważam za brak kultury. 

Popełniłam dziś poważny nietakt przechodząc nagle z "ty" na "pani". Nie miałam złych intencji ale stało się. Przeprosiłam, głupio wyszło.