świąteczne babki

Przechodziłam dziś ostateczne badania weryfikacyjne. Dobrze poszło, tu od razu mówię koleżance E - doktorek stwierdził, że im młodszy organizm i mniejsze obciążenie tym lepiej, nie ma co zwlekać tylko jeśli są wskazania to trzeba iść i koniec bo samo nie przejdzie. Trochę to dziwne bo szpital katolicki a w cuda nie wierzą czy coś. 

Jak na złość rozładował mi się czytnik więc wysłuchałam zwierzeń starszej pani. Smutnych zwierzeń. 

Pani opowiadała, że najbardziej bała się zostać babką świąteczną i dlatego poprosiła o termin późniejszy, po świętach. Nie wiem, o jaką operację chodziło. 

Zawsze myślałam, że świąteczna babka to rodzaj ciasta, a tu proszę, okazało się, że to nazwa pacjentów, którzy idą na święta do szpitala wysyłani tam przez rodzinę, która pragnie na ten czas pozbyć się z domu  starszego, wymagającego starań człowieka. 

Nie bardzo mi się chce w to wierzyć.

Ale przypomniało mi się, że byliśmy posądzeni o to samo.  Było Boże Narodzenie i pojechaliśmy rano w odwiedziny do rodziców. Nie zapowiadaliśmy się, mamy tylko taki sygnał jak już jesteśmy niedaleko to wysyłamy mamie sms o treści "rób kawę!". Tym razem mama oddzwoniła i powiedziała, że właśnie tatę zabrała karetka bo całą noc bardzo źle się czuł. 

Po kilku godzinach pojechaliśmy do szpitala a tam na miejscu koło taty już było chyba z sześć osób a ktoś na korytarzu sarknął - jak można ojca na święta dać do szpitala! Ja wtedy  nawet nie wiedziałam, że to chodzi o nas i naszego tatę. 

Przypomniałam sobie również, jak teściowa opowiadała o identycznej sytuacji związanej w rodzinie - starszy pan poczuł się bardzo źle ale na izbie przyjęć wnuczka musiała się wykłócać i tłumaczyć, że wezwała karetkę bo myślała, że dziadek umiera a nie dlatego, że chce go zostawić na święta. 

Rano napisałam o sztucznym tłoku a tak naprawdę to wzruszające widzieć tylu troszczących się o swoich bliskich ludzi. Przy jednym panu małżeństwo, chyba córka i zięć, nawet weszli z nim do gabinetu. Przy młodej dziewczynie mama i siostra albo koleżanka i robi się niezły tłumek.  

Ale nie ma poganiania i pośpiechu. Ze ściany patrzył na nas święty.  I spokojnie było. 

przepraszam za jakość