złote sandałki nie jadą

Zaczęłam odliczanie. 

Zamrażalnik pełen  obiadów. Fasolka po kretyńsku, gołąbki, pulpety, gulasz, faszerowana papryka.

Ogród obsadziłam, suche badyle sprzątnięte, poduszki pochowane. Umyłam okna, resztę domu sprzątam na bieżąco. Pościel zmieniona. Rachunki popłacone.

Zamówione kosmetyki doszły w porę. Na trzy tygodnie trzeba brać normalne duże opakowania. Najchętniej zgarnęłabym wszystko z półek w łazience ale tak się nie da, przecież tam nie będę mieć łazienki tylko dla siebie.

Posegregowałam odzież i bieliznę. Przy okazji zrobiłam porządek w szafach. Pora na wyjazd jest beznadziejna, nie mam zbyt wiele odzieży ale i tak zajmie bardzo dużo miejsca. Latem pakuje się 30 cm stosik bluzek ale jest ich 10 albo więcej a jesienią 30 cm zajmują dwa swetry. Latem robi się casting sandałkom a teraz wśród nich szansę na wyjazd mają tylko klapki na basen. Buty również zajmują dużo miejsca a przecież na taką porę w góry trzeba więcej niż jedną parę.

Odgrażałam się, że tym razem zabiorę odzież rozrywkowo-wizytową ale nie zabiorę bo ja po prostu nic takiego nie mam.

Postanowiłam być najpilniejszą kuracjuszką – chodzić na wszystkie zabiegi, pić wodę bez opamiętania, ściśle przestrzegać diety, poznać miłych ludzi a niemiłych omijać szerokim łukiem, nie przyznawać się do pisania. W każdym razie nie chwalić się tym. 

Już za parę dni będę w Wysowej.