szlakiem krakowskich WC

Miałam już dawno zrobić fotoreportaż o krakowskich kiblach ale zwlekałam, bo to bardzo odpowiedzialne zadanie. W końcu wcześniej czy później każdy trafia do Krakowa a sikać się chce, i co będzie, jak się moje recenzje nie sprawdzą?

Na razie polecam uniwersalne, pewne w każdym mieście miejsca – sieciowe stacje benzynowe, galerie handlowe i supermarkety. Tam jest przestronnie, czysto i szybko.

Nie wiem, czy to sprawka małego pęcherza, ale ja muszę z WC korzystać dość często. Przed wyjściem z domu staram się nie pić, odmawiam sobie kawy ale co z tego, zanim dojadę do Krakowa autobusem a potem jeszcze tramwajem do miasta to już się sikać chce. Strasznie mi to utrudnia życie. Nie, nie zamierzam nosić na plecach toi-toi, jak mi  ktoś kiedyś radził. Raczej staram się zapamiętać strategiczne punkty.

Galeria Krakowska – oczywiście, pod warunkiem, że jestem w tamtej okolicy. Bliżej Rynku od strony Krowodrzy – najczyściejsza, zadbana, miła i pachnąca toaleta w kawiarni Avanti.

I dziś mnie przypiliło na Starowiślnej, byłam tam odebrać wygraną nagrodę (się przy okazji pochwaliłam, o). Książka i filiżanka, żeby nie było, że wyrwałam wycieczkę na Krym. Szlag, kiedyś marzyłam o wycieczce na Krym a teraz to już raczej przepadło.

 Dobra, do brzegu.

Złapałam pudełko z nagrodą i pobiegłam na plac Dominikański bo przypomniałam sobie, że tam jest cukiernia a w tej cukierni WC nie tylko dla klientów. Wiem, do cukierni się chodzi na ciastka a nie do kibla, ale czy ja mogę, jak niektórzy mężczyźni albo zwierzęta stanąć i sikać pod drzewem? No, raczej nie!

Weszłam znanym korytarzykiem, po prawej stronie za bufetem jest ciemność i drzwi z kasownikiem, wrzuca się złotówkę. Wrzuciłam, wlazłam. Ten kibelek raczej wygląda na magazynek, ale to nieważne. Ważne, że nie mogłam zamknąć drzwi. Nie wiem, jak to się stało, ja tego zamka na pewno nie zepsułam. Zamykam w lewo i w prawo, kręcę, ciągnę, nic. W desperacji wzięłam taki duży kosz na śmieci i postawiłam przed nimi, jakby ktoś wlazł to się potknie i nie zobaczy mnie w akcji.

Szybko, jak najszybciej! Cudem nie polałam sobie spodni, śmiejcie się śmiejcie, przypomniało mi się, że w centrum onkologicznym też nie ma zamków w ubikacjach a wejście jest dokładnie tak jak tu, centralnie naprzeciwko – wchodzisz, widzisz czy ktoś jest.

No nic, wcisnęłam się z powrotem w spodnie, gdyby ten wyczyn ktoś zobaczył to by mu się odechciało ciastek raz na zawsze,  i poszłam do tramwaju. Żeby było sprawiedliwie to napiszę, że byłam tam kilka razy na kawie i ciastkach i są całkiem niezłe.

Ale strzeżcie się tej toalety!