we wsi impreza

Z pamiętniczka wioskowej baby

Rano rozległo się wycie wioskowej syreny strażackiej. Jak wyje krótko to na zebranie, jak dłużej to na pożar. Wyła długo. Po chwili przyjechało trzy strażackie samochody, w okolicy nie widziałam dymu ani ognia, za to lało jak z cebra to może jaka powódź albo coś?

Za chwilę policja, jeden radiowóz, drugi, co jest? Oj, pewnie jakiś poważny wypadek. Nikt z sąsiadów jednak nie biegł zobaczyć, czyli nie u nas. A skąd by wiedzieli, jakby był u nas? Telefony mają, a wieś to jedna rodzina. Za chwilę słyszę dudnienie helikoptera, no co jest? Na drodze ruch jak nigdy, coś się dzieje! Zaczęłam rozważania -  wyjść i zobaczyć (lało jak z cebra), otworzyć okno i liczyć, że sąsiadka opowie drugiej przez długość ogrodu albo iść do sklepu. Albo po prostu sprawdzić w Internecie, co uczyniłam.

Ale jak zobaczyłam, to jeszcze bardziej mnie zaciekawiło i zostałam przy tym oknie z godzinę, realnym oknie, od drogi. Gapiłam się na te kolumny samochodów ozdobione chorągiewkami, na panów policjantów spacerujących chodnikiem, na nerwowych ludzi w czarnych garniturach kręcących się za płotem.

Gdzie kot? Śmiejcie się, Kiciulek ma gdzieś szlabany i kordony, on tam włazi przez siatkę i poluje na wiewiórki i dziś na pewno nie mogłabym mu uratować tyłka jakby coś. 

Wreszcie nie wytrzymałam i poszłam do sklepu. No dobra, po jajka poszłam, ale z ciekawości też. Pani w sklepie zadowolona bo dawno nie miała takiej obstawy – dwa policyjne samochody zaparkowane przy samym wejściu. Na przystanku nie było dziś panów, którzy zawsze radośnie wołają do mnie „dzień dobry pani kierowniczko”. Ciekawe, co się z nimi stało.

Nie odważyłam się robić zdjęć ale strasznie mnie korciło.  Jak się coś będzie działo to jeszcze napiszę. 
Acha, a dowiedziałam się wreszcie, co to się wyczynia. (klik)