znów o tych kotach

Dla tych, co chcieli o kotach – proszę bardzo.

Sąsiadka ma przecudnie wypielęgnowane rabaty kwiatowe i kiedy idę na dół do sadu, zatrzymuję się czasem przy ogrodzeniu i podziwiam jej kwiaty. Tak było i wczoraj. Patrzę, a tam na daszku od drewutni leży sobie rozkosznie rozciągnięte biało-czarne bydlę i widząc mnie, wydaje taki charakterystyczny krótki dźwięk „mrył” czyli w tłumaczeniu na ludzki „co kcesz?”

No to mówię jak do kogo mądrego – kotku, chodź do domu. Oczywiście proszącym tonem, bo czyż to nie wstyd, gdy kot ucieka od gospodarza jakby u siebie nie miał gdzie spać?

Wyprostował na leżąco łapy i przewalił się na drugi bok całkowicie mnie ignorując. Albo ogłuchł, zawsze tak sobie tłumaczę gdy mnie koty lekceważą bo przecież w ludzkim świecie służącą czyli personel się jednak szanuje a kotwory człowiecze zasady mają za nic. Trudno, stanęłam bliżej i konspiracyjnym szeptem zawołałam kolejny raz – kotku, chodź do domu!

Ani drgnął, za to z tarasu sąsiadki wyjrzała zaciekawiona czarna mordka. Megi, moja ulubienica, ucieleśnienie kobiecych cech. Ogień w oczach, smukłość, gracja, elegancja, pewność siebie, tupet, bezczelność i chęć do wszczynania awantur z każdym i wszędzie.

Na jej widok Kiciulek podniósł się, polizał łapkę i dość niechętnie pomaszerował na własną posesję. Nie, żeby się bał, tym razem po prostu nie miał ochoty na zabawę i tej wersji się trzymajmy.

Komary wielkie jak pies Rafała (nie Bary, nie) gryzły jak wściekłe, nawet chwili nie można wytrzymać, poszłam więc do domu. Nie dotarłam nawet do schodów, gdy spod czereśni wybiegła Megi. Pod wiatą siedział Zbójca i z nim nie ma żartów, dla niego najlepszą zabawą z kotami (psami i ludźmi też) jest pranie po pysku, wydrapywanie oczu i podgryzanie tętnic.

Z tyłu za huśtawką czaił się Kiciulek spłaszczony jak naleśnik, bo całkiem prawdopodobnym się stało, że dostanie lanie albo od Megi albo od Zbójcy.

Kotka zignorowała go i zaczęła parskać i syczeć na Zbójcę. Stanęłam więc przy nim i trzymając go, prosiłam – Megusia, idź do swojego domu. Niestety, następny kot głuchy bo nie tylko nie poszła, nawet się na mnie nie popatrzyła, a Zbójca już tłukł ziemię ogonem,  kleszcze, pchły i inne stworzenia na pewno wytłukł do imentu.

Ja ogona nie mam a komary urządziły sobie na mnie jadłodajnię więc warknęłam – a róbcie sobie co chcecie – i odwróciłam się. W tej samej chwili wszystkie trzy koty zerwały się z miejsca i tak – Zbójca pognał za Megi, Megi z niesamowitym wrzaskiem  galopowała przez ogród, wskoczyła na siatkę i w jednej chwili znalazła się w objęciach pani żaląc się, jakby została obdarta z futra. Pani pocieszając kotkę obiecała Zbójcy kastrację i inne ciekawe rozrywki sado-maso a Kiciulek pobiegł do domu i rozpłakał się  Krzyśkowi, że wszyscy go biją.