znów o tych kotach

Kiedy wracałam wczoraj do domu, na poboczu drogi leżała Mała, ta chuda kotka, która od roku lub dłużej przychodziła do nas po pożywienie. Należała do któregoś z sąsiadów, nie była zbyt oswojona, celowo nie dopuszczałam do spoufalania, głaskania, brania na kolana bo  nie sztuka kota oswoić,  potem trzeba zadbać o sterylizację, szczepienia, odrobaczania itd.

Tak się nie da, że kiciuś ładny przyszedł i się mizia to się cieszmy ale jak kotek zachoruje to już nie nasz.

Przychodziła więc tylko jeść, czekała na Krzyśka pod wiatą  mając pewnie w głowie zegarek. Wychodził z samochodu, patrzył w okno, czy ja się patrzę i dawał jej jedzenie a ja wołałam – tyle razy prosiłam, nie karm obcych kotów! Nie musiał wiedzieć, że rano otwierałam jej drzwi a ona wbiegała do kuchni i wylizywała kocie miski do ostatniej chrupki.

Nie ma Małej.

U Jasnej jest dziś temat o zapewnianiu bezpieczeństwa domowym zwierzętom. Jestem rozdarta, bo co innego zwierzęta w mieście, całkiem niewychodzące, a co innego koty takie jak moje.

Zapewniam im opiekę i pożywienie ale nie chcę ich zamykać w domu. Same zresztą wybierają swój sposób spędzania czasu i ja im bardzo nie przeszkadzam.

Kiciulek rzadko oddala się z posesji, nocą śpi w domu w nogach łóżka, gdyby nie przyszedł na noc to pewnie bym chodziła i szukała bojąc się, że coś mu się stało. Lubi się z nami bawić, drze papier, aportuje zabawki, napada na nas zza drzwi (najbardziej polował na Asię, kiedy się wyprowadzili, chodził do ich pokoju, szukał i miauczał rozpaczliwie) lubi być noszony na rękach i często śpi układając się nam na kolanach. Nie zabraniam mu jednak wychodzić i bawić się poza domem.

Zbójca wybrał życie kota wioskowego, przychodzi systematycznie jeść, śpi w domu kiedy jest zimno ale gdy robi się ciepło, woli spać na łące.

Zbójca woli trawę

 Od czasu do czasu wskakuje jednak na regał albo na parapet i sprawdza, jak sobie radzimy. Kiedy od paru dni karmiony jest wyłącznie kocim jedzeniem a ludzie kroją na blatach mięso i ryby, Zbójca  wspina się na tylnych łapach i prosi o kawałek prawdziwego żarcia, kiedy to nie pomaga, kładzie się dokładnie na środku kuchni i czeka. Dlatego chodzę po domu w skarpetkach bo zdarza mi się stanąć na tym kocie.

Nie wyobrażam sobie, abym mogła trzymać je w zamknięciu, myślę, że byłyby nieszczęśliwe albo nawet by zwariowały, choć czasem wątpię, czy mają dobrze w łebkach gdy jeden czy drugi siedzą pod drzwiami łazienki,  wkładają łapy w otwory wentylacyjne i drą się, chcąc wejść do mnie gdy się kąpię, albo kiedy przytarga taki cukrowego baranka za chorągiewkę pod stół i myśli, że się ucieszę.

Rozumiem i popieram apele o zabezpieczanie okien i zakładanie siatek na balkonach,  kot jest niezwykle ciekawski ale też niestety, wbrew pozorom, jest niedorajdą, zagapi się,  skoczy za muchą z czwartego piętra, i po kocie.
Idealne zabezpieczenia są u Anki Wrocławianki, zazdroszczę i podziwiam, takie bym chciała ale się nie da.