zamiana ról

Napiszę od razu w pierwszym zdaniu – jeśli jeszcze w tej chwili nie musisz się nad tym zastanawiać, nie myśl o tym. Co ma być to będzie bo tak naprawdę jedyną pewną rzeczą jest śmierć.

Komu jest dobrze w domu starców? Ano temu, kto ma źle w domu rodzinnym. Jeśli cierpi biedę, bywa głodny bo nie zdoła sobie sam zrobić zakupów,  nie ma sił, aby napalić sobie w piecu, uprać, posprzątać, słowem – jest samotny jak pies i nikt się nim nie opiekuje – być może będzie miał lepiej w domu starców.

Jeśli ma w pokoju obok patologiczną rodzinę, awanturującego się pijaka, wrzaskliwą córkę i wnuki notorycznie wyłudzające każdy grosz – być może będzie mu lepiej w domu starców.

Jeśli jest bardzo chory na te choroby, z którymi nie można sobie poradzić bo żyje w własnym świecie i nie wie, jak bardzo krzywdzi swoich bliskich.

Jeśli jest skłócony ze wszystkimi ludźmi, którzy chcieli go kochać, czynił im krzywdę przez wiele lat a teraz, choć już wie, co narobił ale i tak nie umie przeprosić i przyjąć pomocy.

W domu starców jest ciepło, są opiekunki i panie sprzątające. Posiłki zbilansowane i podane  na czas. Nie trzeba sprzątać, robić zakupów, troszczyć się o jutrzejszy dzień. Jest rehabilitacja, terapia, można iść do kaplicy kiedy tylko się chce albo oglądać telewizję. Można się zaprzyjaźnić z ludźmi w podobnym wieku. Wszyscy  czekają na to samo. Na kogo wypadnie na tego bęc.

Nie po to chowałem dzieci, by na stare lata mieć obsługę, za nic w świecie bym ich nie  obciążył, pójdę do domu starców i tam będę miał fachową opiekę – oburza się niejeden człowiek w średnim wieku. 

To się człowieku zastanów – czy aby mieć lżej w młodości oddałeś swoje dzieci do domu dziecka? Tam również jest profesjonalna opieka i dobre warunki bytowe. 

Nawet nie wiecie, jak ranicie swoje dzieci, mówiąc im coś takiego. Bo to brzmi tak – ja cię kocham ale uważam, że ty mnie kochasz niewystarczająco, aby się mną zająć w razie potrzeby.

Choć rzeczywiście, jeśli ciężar wychowania przerzucicie na żłobki, nianie, przedszkola i szkołę to może się zdarzyć, że dzieci i wnuki w pogoni za tym, co dla nich najważniejsze, zapomną o matce i ojcu.

Nie zawsze jest prawdą, że starzy ludzie cierpią niedostatek. Trzeba pamiętać, że emeryt może dostawać tyle, ile zarabia jego wnuk a przecież wnuk jest na dorobku i często wynajmuje mieszkanie, marząc dopiero o własnym.

Z ogromną ostrożnością napiszę ostatnie zdanie. W rodzinach wielopokoleniowych nie musi być źle i o tym warto pamiętać, wychowując dzieci i pomagając niańczyć wnuczęta. Kiedy przychodzi czas, wystarczy zamienić się rolami.