Krysia i Rysiu nie znają umiaru

Tego wieczoru Krysia z Rysiem szykowali się do wyjścia na imieniny do cioci.    Wyprasowana odzież już wisiała na drzwiach szafy, kupione rano kwiaty stały w wazonie, Krysia grzebała w kasetce z biżuterią i nie mogła się zdecydować, jak zawsze zresztą. Przeważnie zakładała kolczyki, coś na szyję i coś na rękę a na końcu zostawiała tylko jedną z tych rzeczy bo miała taką zasadę w sprawie biżuterii – lepiej mniej niż więcej, za dużo ozdób można tolerować na choince a nie na kobiecie. Tak mawiała babka, i tłukła laseczką w parkiet dla podkreślenia swych słów. Skromność skarbem dziewczęcia!

Krysia dziewczęciem dawno nie była ale babcine zasady pamiętała.  

Rysiu tymczasem czyścił w przedpokoju buty nucąc przy tym

Kamień na kamieniu na kamieniu kamień

a na tym kamieniu

jeszcze jeden kamień

Obejrzał but, z zadowoleniem odstawił na bok i zabrał się za pastowanie drugiego.

Tramwaj za tramwajem za tramwajem tramwaj

a za tym tramwajem

jeszcze jeden tramwaj

Kto pije a kto jedzie? – spytała Krysia, aby potem na imprezie tego nie ustalać bo nie wiadomo dlaczego zawsze znalazł się ktoś twierdzący, że jednego zawsze można. Albo się pije albo się jedzie – takie mieli obydwoje zdanie i tego się trzymali.

- Mogę jechać , a co, chcesz się spić u ciotki? – zainteresował się Rysiek, śpiewając dalej

Stolik przy stoliku przy stoliku stolik

a przy tym stoliku

siedzi alkoholik

Właśnie, Rysiu, ja sobie właśnie pomyślałam, że my może jesteśmy alkoholikami! – zatrwożyła się Krysia. Bo zobacz, przecież my co kilka dni pijemy, a to wino, a to polewamy sobie lody likierem, ustalamy przed wyjściem na imprezę kto będzie pić a kto prowadzi. A w barku, zobacz, pełno butelek!

- O, może by tak zabrać ten likier w podwójnej butelce dla ciotki, ona lubi takie mikstury a u nas to się przeterminuje – zastanowił się Rysiek podchodząc do barku. Co my tu mamy – jeden likier, drugi, wino owocowe od dziadka Staszka, o, koniak nie wiadomo po co tu stoi, nikt się tego nie tknie, nawet Marian się wykrzywia że mu samogonem jedzie,  wódka, wódka niech stoi, jeszcze się przyda kiedy, śliwowica do czyszczenia plam z tuszu, słodkie wino czerwone, może Oliwka przyjdzie beczeć do ciebie to wypije na pociechę, szampan z sylwestra, mieliśmy wypić o północy ale zasnęliśmy dużo wcześniej..Krysia, co ty kobieto opowiadasz, jacy znów alkoholicy?

- Bo czy ty myślisz, że pijak to jest taki wrak alkoholowy co siedzi pod sklepem? – Krysia już się nakręciła i chciała Ryśkowi zrobić wykład, ale on jej przerwał bo wiadomo, jak się nakręci to potem już sobie nie da powiedzieć. Jeszcze mu wypomni to pijaństwo. No właśnie, zdarzył mu się taki stan ze dwa razy w życiu i miał taką nauczkę, że już szybko sobie na to nie pozwoli, kac mózgojad, biegunka –  ciężka choroba a żalić się wstyd.

Bo ja wcześnie zaczynałam – przypomniała sobie Krysia swoje pierwsze piwo na wagarach w liceum. A potem to już piwa nie piła nigdy, nie lubiła, ale co kilka lat upodobania im się zmieniały, a może nie tyle upodobania, co moda. W młodości popijali wódkę z sokiem pomarańczowym, potem żubrówkę z sokiem jabłkowym, potem polubili martini, na krótko Krysia polubiła piwo, które Rysiek nazywał Dres Pedros (ma chłop kłopoty z zapamiętywaniem nazw) a teraz od czasu do czasu sączą sobie wieczorem białe albo czerwone półsłodkie wino.  

- Na południu to takie wino piją codziennie i jakoś nie wpadają w nałóg, nawet sobie rozcieńczają wodą mineralną i mają jak my oranżadę. Krysia, nie denerwuj mnie, ja Ci nie będę tego wszystkiego tłumaczył, jak chcesz, to nie będziemy pić wcale, przerzucimy się na rumianek i geriavit, ja z alkoholu mogę zrezygnować, Kryśka jak ty dziś pięknie wyglądasz, a właśnie, muszę ci coś udowodnić bo jak wiesz,  alkoholicy tego nie mogą, i chodź tu do mnie to Ci pokażę co potrafię, chodź chodź, nie ma, że fryzura i makijaż, nie ma!