jak to na wsi

 Nie chcę nikogo namawiać ale wystarczy parę takich jabłek, trochę masła, mąki, cukru, ze dwa żółtka i szarlotka gotowa, a kiedy jak nie teraz? Ta jabłonka jest najstarszym drzewem w naszym sadzie, w tym roku obrodziła tak, że podpieraliśmy gałęzie. 

Te jabłuszka nie nadają się na przetwory, to odmiana deserowa, kiedy idę wyganiać z sadu sąsiadowe kury to po drodze zrywam jabłko i jem takie prosto z drzewa. Twarde, słodkie, soczyste. Kury się mnie boją jak diabeł święconej wody, na mój widok fruwają przez ogrodzenie  drąc się wniebogłosy. Obiecałam bowiem,  że jak jeszcze raz zobaczę wykopane cebulki tulipanów to złapię, ubiję i ugotuję rosół. Zwierzęta rozumieją ludzki język, to pewne. 

To jedna z nielicznych moich obietnic bez pokrycia bo nawet nie wyobrażam sobie, jak mogłabym takiej kurze obciąć głowę. Kiedyś mama męża podarowała nam żywego królika na pasztet. Królik sobie kicał po ogrodzie aż nam zginął, co przyjęliśmy z ulgą bo jak, pytam się, jak można patrzeć temu w oczy a potem ciach. 

Ubój zwierząt gospodarczych nie jest niczym nienaturalnym, moi sąsiedzi co tydzień skubią kurczaki na podwórku i nikogo to nie dziwi, kilka razy w roku słychać zza ogrodzenia rozpaczliwy kwik prosiaka a potem czuć zapach wędzonego mięsa. Nikt się do zwierząt nie przywiązuje i rzeczą naturalną jest ich przeznaczenie.

W moim rodzinnym domu w kuchni na belce umocowane były haki do oprawiania królików, tak było szybko i sprawnie, a że na środku kuchni i dzieci to widziały to nikogo to nie obchodziło. Uciekałam do lasu nie mogąc patrzeć na to oprawianie, ale mięso i rosół jadłam i jakoś mi nie przeszkadzało, że to z tego króliczka białego albo z tej czerwonej kurki. Nikt bowiem nie pozwalał dzieciom bawić się ze zwierzętami hodowlanymi i od małego wiedzieliśmy co z nimi będzie, nie było głaskania, przytulania, rozczulania się. Przeciwnie - zwierzęta miały mieć spokój, wodę i jedzenie. Ile to razy mama czy babcia upominały - to przeszłaś koło miski na wodę i nie widzisz, że pusta?! Jak ci nie wstyd, kura (pies, kot) sama sobie wody  nie naleje!

Z psem i kotem też nie było za wiele zabawy, co innego, gdy kot czy pies sam przyłaził i zachęcał. Ale gdy spał to było powiedziane - daj kotu spokój, jak śpi to niech śpi. Szkoda, że te cholery nie traktują tak samo  człowieka tylko bawią się co noc w "wpuść kotka wypuść kotka". 

Tak, stanowczo wolę jabłka w cieście niż rosół z sąsiadowej kury, ale zapowiadam - jak jeszcze raz zobaczę wygrzebane cebulki krokusów i tulipanów to nie wiem, czy wreszcie nie zacznę biegać po ogrodzie z siekierą.