jak gołębie

Z roboty wracam, blisko my dziś robili to trochę wcześniej. Dobrze nawet, bo jestem ciekawy, co tam z tym gołębiem. To nie wiesz? Cała wieś o tym mówi. A z tydzień temu tak już pod wieczór stanęło auto koło bramy i wysiadła taka pani, z tych, co mieszkają na tym nowym osiedlu i pyta się mnie, czy trzymam gołębie.

Co się będę wypierał, pewnie jej ktoś ze wsi powiedział, nikt tu inny gołębi nie trzyma, musiała się pytać po ludziach. Może potrzebuje młodziaki na rosołek dla dziecka, no to się przyznałem, że mam, ale niedużo, dawniej to tego człowiek trzymał, jeździł na Śląsk, wymieniał, kupował, a teraz to nie ma kiedy, ale o co chodzi bo jak na rosół młode to nie sprzedaję, zresztą co to za rosół z takiego, żal łeb ukręcać, kurę jej babka może najwyżej sprzedać.

A ona mi mówi, że nie chodzi o rosół, absolutnie nie chodzi o rosół ani z kury ani z gołębia, tylko jej ludzie powiedzieli, że ja mam gołębie a ona jechała parę dni temu autem z dzieckiem do szkoły i na drodze siedział gołąb i nie chciał uciec, wysiadła i zobaczyła, że coś mu jest,  to go zabrała i zawiozła do weterynarza, weterynarz mu coś naprawił ze ścięgnem w skrzydle i ona go dziś odebrała i szuka właściciela.

No to ja się zastanowiłem, bo prawda, zginął mi jeden młodziak ale był jakiś taki nieudany to nawet nie szukałem, co jej będę opowiadał, głupi nie jestem i wiem, że weterynarz wziął za takie leczenie ze trzy stówki, więcej niż ten ptak wart, ja bym go na pewno nie woził, wiadomo co się z takim robi.

I ta pani wyciąga taką klateczkę elegancką z bagażnika i ja się patrzę, no mój, mój ten gołąb to mi się jakoś niehonorowo zrobiło i pytam się, ile się należy za leczenie, a ona mi że absolutnie nic, bo jak ona mu życie uratowała to już jej sprawa za ile. Podziękowałem i zaprosiłem do sadu, jakby chciała jakich jabłek albo śliw, ale nie chciała.

Widziałeś, jakie te miastowe mają dobre serce. Tylko jak wpuszczę tego gołębia do starych to i tak go zatłuką. Tak mają. Jak widzą, że słabszy albo chory to nie mają litości.