o karach i prezentach

Najpierw napiszę o kocie, albo nie, bo nie od kota się zaczęło.

Wieczory spędzamy w jednym pokoju bo tylko wieczorem mamy czas dla siebie. Drzwi jeszcze są pootwierane bo kocie życie towarzyskie o tej porze kwitnie więc co jakiś czas któryś kot sprawdza, czy już można zaczynać nocne jęki. Jak nie śpimy to się zazwyczaj nie drą. 

Siedzimy w tym pokoju i Krzysiek opowiada, że na placu znów była skarbówka gnębić handlujących. Wszyscy są wkurzeni bo to bardzo przeszkadza w pracy, zamiast handlować trzeba tłumaczyć się, pokazywać papiery, pilnować, aby wszędzie były poprzyklejane ceny, bo się czepiają naprawdę wszystkiego a mandat za byle co - 200 zł. Pani handlująca warzywami tyle właśnie dostała, bo nie miała wpisane w książce, że była wczoraj w pracy bo nie była. Kontrolujący zażyczyli sobie, aby nieobecność potwierdzać u prezesa spółki, co jest absurdem, co komu do tego, kiedy ja handluję a kiedy nie. Jak handluję to wpisuję od rana i tyle. 

Pewnie namieszałam i nikt nie wie o co chodzi, generalnie chodzi o czepianie się i utrudnianie ludziom pracy, i to uczciwym, tym, którzy płacą podatki, bo jeśli ktoś handluje na czarno to widząc skarbówkę zwija się i wraca, gdy ich nie ma.

No i tak się z tym Krzyśkiem martwimy, bo jest naprawdę coraz ciężej i niedługo nie da się z tego handlu wyżyć a kątem oka dostrzegam dziwny ruch. 

- Krzysiu, zobacz, kot chodzi zygzakiem po kuchni.

W kuchni światło zgaszone bo oszczędzamy prąd oczywiście i widać tylko jak ten kot tak przemieszcza się niczym pijak na drodze. Już się wystraszyłam, że coś mu się stało. Mało to razy koty przychodziły ledwo żywe? Tym razem ledwo żywa była mysz. Nie na tyle jednak martwa, aby nie zwiać temu niedorajdzie, czyli kotu, nie Krzyśkowi. Bo kot umył się i poszedł spać na poduszkę a Krzysiek mysz upolował i wyrzucił za siatkę w pokrzywy tam, gdzie stale wyrzucamy kocie zdobycze. Musi być tam niezłe składowisko, brr.

Śmieję się, że jestem szczęściarą i mam gwiazdkę na okrągło. Dostałam wczoraj od czytelniczki tusz do rzęs i kota do przypięcia, a miesiąc wcześniej od innej lakier do paznokci (już kończę, tak lubię) i piękny notatnik, a jeszcze wcześniej komplecik biżuterii, który noszę prawie cały czas. Jestem jak dziecko, cieszę się z tych drobiazgów i się od razu wszystkim chwalę i to dosłownie wszystkim, bo jak już nawet schowam a ktoś przyjdzie to lecę, wyciągam i pokazuję - zobacz, co dostałam!