słowność

Czasem lubię prowokować i niedawno w kolejce do kasy w markecie rzuciłam się na Lubego z konspiracyjnym szeptem tak, aby słychać było na pół sklepu.

 – A mówiłam ci, żeby koty wsadzić do wora i potopić to nie, teraz zamiast kupić jakieś dobre wino to trzeba tym darmozjadom żarcie kupować!

Napiszę dziś o pogróżkach, które rzucam czasem nie zdając sobie sprawy, co mówię. A przy okazji o wyzwiskach. Ostatnio powiedziałam do kota, który darł się jak opętany na ganku bo mu było zimno w kota – ty wyjcu afrykański kiedyś cię obleję wodą to będziesz miał o co wyć! Bo nie poczeka kilku minut tylko od razu rzuca się na siatkę i wrzeszczy jakby mu się  pies sąsiada uwiesił zębami do ogona.

Kiedyś cię uduszę, bój się! Tak się odgrażam znajomemu, który tylko na to czeka, bo nie wie, czy poduszką, czy jakoś inaczej, w każdym razie ma nadzieję.

Trzasnę drzwiami i nie wrócę – wiadomo, że nigdy tak nie zrobię chyba, że stracę rozum. Jest to jednak łagodniejsza odmiana powiedzenia „spalę budę i pójdę”.

Zatłukę tego psa – mówiłam, gdy kolejny raz widziałam moje kwiaty wykopane do góry korzeniami a pies leżał cały uwalony w ziemi i jeszcze uklepywał to co zostało ogonem.

Nie lubię straszenia dzieci i nigdy tego nie robiłam. Znajoma  straszyła wnuki sąsiadką ale hehe ta baba naprawdę wyglądała jak postrach dla dzieci i dobrze robiły że jak ją widziały to w nogi!  Lubię zaczynać zdanie od „znajoma” bo to od razu sygnalizuje plotkę. A ciekawe która, może ta z dołu,  może z góry, a która to tak nie lubi dzieci, co?

Byłam straszona diabłem i powiem Wam - dość skutecznie bo do dziś mi się czasem śni, że porwie mnie diabeł do piekła. Tak więc pewnych rzeczy nie robię bojąc się tego porwania. Diabeł porywa za nieposłuszeństwo, kłamstwo, lenistwo i brak empatii. Ale nie tak od razu, trzeba sobie nagrabić.

Dowcipy konkursowe super, całkiem możliwe, że  będzie dodatkowa nagroda dla kogoś, kto nie będzie miał szczęścia w losowaniu a się napracował. I to jest obietnica realna.