kogo kocham, kogo lubię..

Największy pokój staje się powoli graciarnią bo go nie używamy i nie bardzo mi się chce coś z nim robić. Czasem jemy tam obiad i tyle. Dziś napiszę o tym, bez czego już bym się nie obeszła albo  byłoby mi trudno, a czego się mogę pozbyć bez żalu. Z rzeczy, nie cieszcie się, o ludziach nie napiszę bo to by wyglądało jak egzekucja albo inna zabawa

Tej nie kocham

Tej nie lubię

Tej nie pocałuję..

Prosta rzecz – wanna. Uwielbiam długie kąpiele w gorącej wodzie, najlepiej z bąbelkami. Jak jest kabina prysznicowa to też dobrze. Bo to nie chodzi o mycie, umyć się mogę bez wanny. Chodzi o stan umysłu – moje ulubione opowiadania powstawały w wannie, wychodziłam z wody gotowa do pisania.

I tak już leci – skoro pisanie to laptop. O Internecie nie wspomnę bo jestem uzależniona od dawna, ale laptop jako narzędzie - łatwiej mi się pisze, czyta, wydaje mi się bardziej przyjazny niż stacjonarny komputer. No i mogę go wszędzie ze sobą zabierać. Boję się o niego bo swoje lata ma ale to już inna sprawa.

Mogę siedzieć przy laptopie bo te paskudne czynności, które zabierały mi mnóstwo czasu, wykonują zmywarka, pralka itd. Bez zmywarki byłabym biedna. Pamiętam, jak wiele lat temu po długich bojach kupiliśmy ją i wszyscy, naprawdę wszyscy na mnie napadali, że po co, że żre wodę i prąd, i po co zmywarka jak jest Klarka, i nikomu się nie zmieści w kuchni a ja jestem cwana bo mam wielką kuchnię. Heh. Teraz jakoś prawie każdemu się zmieściła a kuchnie się  nie powiększyły. I macie mnie za te napaści przeprosić, o! Bo mi było przykro!

Samochód – ja go po prostu nie lubię i nie lubiłam go od początku. Ale i tak jestem w nim gościem to nie uważam, że jest mój czy nasz. Ale go nie lubię jak nie wiem co.

 Oddam bez żalu akwarium. Już się tłumaczę – budzi mnie w nocy bo ryby są naprawdę wielkie i czasem się zrywają i chlupią. Te wielkie rośliny doniczkowe – wyniosę do ogrodu a jesienią już nie zabiorę do domu, koniec z oranżerią.

Na to miejsce przysposobię jakiego fajnego kota, dobra, dobra, żartowałam.

Jeszcze coś – jak Luby nie pozbędzie się stosów czasopism, płyt, filmów a z garażu i piwnicy  popsutych narzędzi, kabli nie wiadomo do czego ale mogą być potrzebne, wiaderek z farbą do połowy zaschniętą, zardzewiałych pił do drewna, kos, gipsowych figurek, butów dziurawych nadających się do chodzenia za kosiarką (10 par minimum) części od fiata, żuka, opla, drugiego opla, kalendarzy z rozebranym  panienkami sprzed dwudziestu lat to trzasnę drzwiami i sobie pójdę, niech sobie znajdzie na to wysypisko inną zarządzającą!

Choć nie – nic  tego, bo najbardziej lubię nasze wieczory, kiedy siedzimy w tej jego graciarni, pijemy wino i gadamy o wszystkim tak, jakbyśmy się dopiero co poznali.