no to się wydało

Nie dla wszystkich małe dziecko jest cudem. Rzadko jednak ktoś ma odwagę powiedzieć otwarcie, że za nimi nie przepada. Ja powiem dyplomatycznie - proszę o umiar w obie strony. Bo przesadą jest wymówka, że nie wezmę małego dziecka na ręce bo go mogę upuścić i zabić, bo mnie może obrzygać albo wsadzić mi do nosa palec. Rodzic tego dziecka natychmiast może powiedzieć - trzymaj się więc od mojego dziecka z daleka, bo mu zaszkodzisz, twoje perfumy doprowadziły je do mdłości i dlatego się zerzygało. 

Ale i tak nie pojmuję,  dlaczego dziecko odmienia ludzi. Świat się nagle kurczy i potomek absorbuje całą uwagę matki. Całą, czyli nie podzieli się na mamę i kobietę, koleżankę, córkę, siostrę. Jest tylko mamą i koniec. Już się z nią nie da porozmawiać o czymś innym, już nie jest zainteresowana tym, co do tej pory było dla niej ważne i co cieszyło. Tylko te szczepienia, ulewania, zawartość pampersa, i cicho ma być bo dziecko śpi, więc telefon wyłączony a jak włączony to też  nie odbiera bo jak - dziecko nie śpi, trzeba się nim zajmować! Rośnie, rośnie i nie da się go w żaden sposób spacyfikować bo przerywa w połowie słowa, bo nie pozwala dokończyć zdania, bo matka i tak nie słucha z uwagą nikogo innego. Bo niechby nie posłuchała - to się rozedrze, ugryzie, zrzuci wszystko z półki, skopie gościa bo co tu taki będzie przychodził i zabierał mamusię, no?

To się wydało, dlaczego  nie przepadam za małymi dziećmi.