minął rok

Nie wiadomo kiedy minął rok mojego istnienia na blogspocie.  Dzięki, Iw, jakie to szczęście, że mnie wtedy zachęciłaś i mi pomogłaś.

 Przychodzę tu pośmiać się, odpocząć i pochwalić. Czasem się też nad sobą użalam, częściej popisuję bo jestem próżna i lubię pochwały. Tu się mogę zwierzać z  najbardziej osobistych spraw, śmiać się wraz z Wami ze swej nieporadności, nie wstydzę się pisać o biedzie, codziennych trudach, ale również informuję o sukcesach i dzielę radością.
 Zobaczcie – nie boję się przyznawać, że za niektóre artykuły dostaję pieniądze, po prostu zwyczajnie to zaznaczam.  Mało tego – uważam, że nie byłabym w porządku wobec Was, trzymając to w tajemnicy. Bo chyba nikt nie jest na tyle głupi aby nie wiedzieć, że w artykułach sponsorowanych trzeba pisać dobrze albo ich nie pisać wcale. Na wciskanie Wam dziadostwa nie zgodzę się nigdy, natomiast opisuję rzeczy takie, jakimi je widzę.
 Kiedy byłam w  Muszynie, to tak dokładnie się tam czułam jak w relacji i nie mam sobie nic do zarzucenia, rozumiem jednak, że czytelnicy mogli uznać to za przesadne zachwalanie. 

Było mi niezmiernie miło czytać, że wraz ze mną cieszycie się z tego banerka informującego o sponsorowaniu żarcia dla kotów.  To znaczy po prostu, że jestem wśród przyjaciół.

Kiedyś już było, ale napiszę jeszcze raz – umieszczenie Waszych blogów w linkach jest  ukłonem i podziękowaniem za to, że tu przychodzicie i jeśli ktoś jest czytelnikiem a jego bloga tam nie ma to wystarczy zostawiać raz czy drugi adres i ja go dodam.

Wszystkim Czytelnikom (nie poprawiać) gorąco dziękuję za ten rok.