wolność

Poruszyłam temat rzucania palenia kolejny raz i znów okazuje się, że ktoś z Was jest na dobrej drodze i się rozstaje z nałogiem. Parafka napisała wprost, że była to jej najlepsza jak do tej pory decyzja w życiu, ystin też już nie pali kolejny rok i pisze o tym z dumą. Ja nie palę od sześciu lat i uważam podobnie jak Parafka – jakie to szczęście, że nikotyna nie wyżarła mi rozumu do reszty i udało mi się rozstać z tym nałogiem.

Teraz nie mogę już pojąć, jak mogłam być tak głupia. Pomijam już te oczywiste sprawy, które wówczas wcale nie wydawały się takie oczywiste, na przykład nie byłam przekonana, że każdy palacz bez wyjątku śmierdzi. Bo jak ktoś dba o higienę i pali dobre papierosy to nie czuć go tak bardzo jak tego, który kopci papierosy najtańsze. Teraz  zapach palacza uważam za niemiły, przykro mi, tak czuję. Może mój organizm się tak nauczył bronić - jak ktoś przy mnie pali to mi się robi niedobrze.

Niezwykle dobrym posunięciem był zakaz palenia w barach i pubach. Wchodzi się do kawiarni i można poczuć zapach kawy i ciastek, nie ma tej chmury dymu, mam nadzieję, że kelnerki i barmanki z tej decyzji bardzo się ucieszyły, praca w takich warunkach to przecież koszmar.

Nałóg rządzi ludźmi, widać to, gdy stoją i palą w tych nielicznych dziwnych miejscach do tego przeznaczonych. Na  szczęście mam wrażenie, że pali coraz mniej ludzi, bo nawet z przyczyn ekonomicznych nie warto palić. O zdrowiu też wspomnę, jak paliłam to każdy katar kończył się  zapaleniem oskrzeli, antybiotykami i wielotygodniowym ciężkim kaszlem. Po sześciu latach widzę, jak bardzo poprawiło się moje zdrowie i kondycja.

Wszystkim, którym się udało, gratuluję, a tym, którzy jeszcze walczą, życzę sukcesów. Najbardziej mi chyba wstyd za siebie i za dorosłych, których dzieci mówiły – mamo, nie pal, a mama dalej swoje.

Jak Waldemar dał radę to wy też sobie poradzicie!